در آوردن انگشتر مطابق هيچ فتوايى «فعل كثير» و موجب اشكال در نماز نيست؛ به خصوص اگر اشاره كرده باشد و سائل شخصاً در آورده باشد. ضمن اینکه فقهاء تصريح كرده اند كه حتى كشتن حيوان گزنده مانند عقرب در حال نماز و يا برداشتن و گذاشتن بچّه كوچك در آن حال و يا شمردن عدد ركعات نماز به وسيله سنگريزه و حتى شستن گوشه لباس يا دست اگر در حال نماز نجس شود، ضررى براى نماز ندارد.
1- «بَحیره»: حیوانى بود که پنج بار زائیده بود، در جاهلیت گوش چنین حیوانى را شکاف وسیعى مى دادند، و آن را آزاد مى گذاشتند. 2- «سائبه»: شترى بوده که دوازده یا ده بچه مى آورد، آنها آن را آزاد مى ساختند. 3- «وصیله»: گوسفندى که هفت بار فرزند مى آورد یا دوقلو مى زائید. کشتن چنان گوسفندى نیز در جاهلیت حرام بود. 4- «حام»: حیوان نرى بود که ده بار از آن براى تلقیح استفاده مى کردند و هر بار فرزندى از نطفه آن به وجود مى آمد، کسى حق سوار شدن بر آن را نداشت.
در این که شهادت دهنده چه کسى بود؟ آیا یکى از بستگان همسر عزیز مصر بود؟ یا مرد دانشمندی از مشاوران عزیز بوده و یا بچه شیرخوارى بوده که همچون مسیح(ع) به اذن الهی به سخن آمده است و یا همان دریدگى پیراهن با زبان حال شهادت داده است، در میان مفسران گفتگو است.
قال علي (عليه السلام):
اَلْحَاجُّ وَالْمُعْتَمِرُ وَفْدُ اللَّهِ، وَ حَقٌّ عَلَى اللَّهِ أَنْ يُکْرِمَ وَفْدَهُ وَ يَحْبُوَهُ بِالْمَغْفِرَةِ.
حج گزار و عمره گزار، واردشدگان بر خداوند مى باشند و بر خدا است که وارد شده بر خود را گرامى داشته، او را مشمول مغفرت و آمرزش خويش قرار دهد.
وسائل الشيعه: 4/116