برتری مقام فاطمه(ع) نسبت به همسران پیامبر(ص)

چرا از نظر شیعه فاطمه زهرا(علیها السَّلام) بر همسران پیامبر(صلی الله علیه وآله) برترى دارد؟

آیات و روایاتی که در شأن حضرت فاطمه(ع) وارد شده برتری فاطمه بر همسران پیامبر(ص) را به اثبات می رساند، آیاتی مثل: سوره کوثر، آیه تطهیر، آیه مباهله‏، آیه اطعام، آیه مودت و...؛ و روایاتی مثل: فاطمه سرور زنان، فاطمه پاره تن پیامبر(ص)، خشم و رضای فاطمه خشم و رضای پیامبر(ص) و... .

نارضایتی و خشم فاطمه(س) از ابوبکر

آیا فاطمه زهرا(س) از اقدامات ابوبکر ناراضی و خشمگین بود ؟

موضوع نارضایتی و خشم حضرت فاطمه(س) از ابوبکر از جمله مسائل غیر قابل انکار تاریخ می باشد. بخارى در صحیح خود؛ بیهقی در السنن الکبری؛ ذهبی در کتاب تاریخ الاسلام و...، از غضب و قهر فاطمه(س) بر ابوبکر، سخن گفته اند. به عنوان نمونه ابن قتیبه در کتاب الامامة و السیاسة می نویسد: عمر به ابوبکر گفت: «بیا با هم به پیش فاطمه برویم؛ زیرا ما او را غضبناک کردیم، پس به را ه افتادند و از فاطمه اذن ورود خواستند، ولی او اجازه نداد... و به ابوبکر فرمود: به خدا قسم پس از هر نماز بر تو نفرین می کنم».

کِذب حدیث «یا فاطمه ان الله یغضب لغضبک...»!!!

آیا طبق گفته ابن تیمیه، روایت «یا فاطمه ان الله یغضب لغضبک»،جعلى و ساختگى است؟!!

ابن تیمیه مى گوید: روایت منقول از پیامبر(ص)؛ که اى فاطمه! خدا به سبب غضب تو غضبناک و با رضایت تو راضى مى شود، دروغ است و راویان، این حدیث را از پیامبر نقل نکرده اند. در واقع ابن تیمیه به خاطر تبعات این حدیث که دامن خلیفه اول را می گیرد، حدیث نبوی خشمگین شدن خدا از خشم فاطمه را جعلی می داند. اما باید دانست که حدیث یاد شده، نزد حفّاظ و بزرگان حدیث مانند حاکم نیشابوری، ابن عساکر، و ...، از احادیث معروف و مشهور است، و عده اى آن را صحیح و برخى حسن دانسته و آن را با سند از پیامبر اکرم نقل کرده اند.

پایگاه اطلاع رسانی دفتر مرجع عالیقدر حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
سامانه پاسخگویی برخط(آنلاین) به سوالات شرعی و اعتقادی مقلدان حضرت آیت الله العظمی مکارم شیرازی
تارنمای پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی
انتشارات امام علی علیه السلام
موسسه دارالإعلام لمدرسة اهل البیت (علیهم السلام)
خبرگزاری دفتر آیت الله العظمی مکارم شیرازی

الإمامُ علىٌّ(عليه السلام)

إنّ لکلِّ شيء مُدّةً و أجَلا

هر چيزى را مدتى است و پايانى

ميزان الحکمه، جلد 1، ص 46