امام علي(ع) به دو انگیزه او اشاره می کند؛ اول: داشتن افکار زنانه که طلحه و زبیر به آسانی توانستند احساساتش را تحریک کرده و فکر او را بدزدند و او را با خود همراه سازند. دوم: او کینه هایی از امام(ع) در سینه داشت که بسیار پر جوش و خروش بود تا آنجا که به او اجازه نمی داد در عواقب این کار درست بیندیشد، در واقع انگیزه او هرگز دفاع از خون عثمان نبود؛ چرا که خودش در آن شرکت داشت؛ بلکه هدفش تحریک مردم بر ضد امام(ع) بود.

در قرآن در موارد متعدد كلمه «مرض» به معناي «مرض روحي» در مورد منافقين اطلاق شده است. يكجا در سوره «بقره» درباره منافقين اطلاق مريض شده است. در جاي ديگر خطاب به همسران پيامبر مي فرمايد: «نبايد به نرمي سخن بگوييد؛ چراكه اين كار باعث تحريك افراد مريض مي شود». در جاي ديگر به كساني كه برای زنانی که شب از مسجد بيرون مي آمدند مزاحمت ایجاد می کردند، عنوان مريض اطلاق شده است.

منابع و  احادیثى که دلالت بر انحصار آیه، به پنج تن مى کند، به قدرى زیاد است که جاى تردید در آن باقى نمى گذارد؛ تا آنجا که در«احقاق الحق» بیش از هفتاد منبع از منابع معروف اهل سنت گرد آورى شده که متضمن این انحصار است و منابع شیعه در این زمینه از هزار هم مى گذرد. ضمن اینکه از خود همسران پیامبر(ص) نقل شده که گفته اند: آنها مشمول این آیه نیستید.

با توجه به روایات بسیار زیادى که در منابع اهل سنت و شیعه وارد شده، و اینکه ضمیرهای آیه تطهیر، جمع مذکر آمده و قبل و بعد آن جمع مؤنث است روشن می شود که: مخاطب در آیه فوق منحصراً پنج نفرند: پیامبر(ص)، على(ع)، فاطمه(س)، حسن(ع) و حسین(ع). اما اینکه در لابلاى بحث از وظایف زنان پیامبر(ص) آمده، در قرآن و کلام فصحاى عرب نمونه های فراوانی مانند آن وجود دارد، ضمن اینکه نزول آیات قرآن به ترتیب فعلی نبوده، یا ممکن است تذکری به همسران پیامبر(ص) درباره معصومین(ع) باشد.

خداوند در آغاز سوره احزاب، پیامبر(ص) را دعوت به اطاعت از خدا و توکل به او در مقابل کافران کرده؛ در ادامه به بطلان خرافات زمان جاهلیت مثل پسرخواندگى  و طلاق دانستن «ظهار»، پرداخته؛ سپس به جنگ احزاب و حوادث آن اشاره شده؛ بعد از آن نکاتی درباره همسران پیامبر و داستان ازدواج پیامبر(ص) با زن مطلقه پسرخوانده خود، و مسأله حجاب بیان شده؛ در پایان هم مسأله معاد و مسؤولیت های انسان را یادآوری می کند.