گرچه روز و شب ثمره نور آفتاب و حركت زمين است؛ اما قرآن در آیات بسیاری به این دو پدیده پرداخته و آنها را نشانه توحید دانسته و می فرماید: «از نشانه ‌هاى او شب و روز و خورشيد و ماه است». همچنین قرآن شب و روز را از مواهب الهی دانسته و می فرماید: «خدا كسى است كه شب را براى آرامش شما قرار داد، و روز را روشنى بخش». در واقع استراحت شبانه در بازیابی نيروى كار بسیار موثر است و از سویی قرآن به اين دو سوگند ياد کرده و می فرماید: «سوگند به شب هنگامى كه همه جا را بپوشاند و سوگند به روز هنگامى كه جلوه‌ گر شود».

 معمولا هر اندازه موجودات بزرگ‌ تر باشند قوانين حاكم بر آنها از ظرافت كمترى برخوردار است؛ در حالى كه اين معنى هرگز در اين عالم عظيم و پهناور صدق نمى ‌كند؛ يعنى آنها در عين عظمت و وسعت، قوانين بسيار دقيقی دارند. به عنوان مثال؛ بر اساس نظم دقیق، دانشمندان فلكى مى‌ توانند زمان دقیق خسوف و كسوف و طلوع و غروب ماه و خورشيد را محاسبه كنند. از سویی بر اساس نظم دقیق در گردش کره ماه و زمین، دانشمندان می توانند با محاسبه این تغییرات، سفينه فضايى خود را بصورت دقیق در كره ماه و زمين فرود بیاورند.

خداوند در سوره روم «خواب» را یکی از نشانه های علم و قدرت خود معرفی کرده است. این مساله شاید به خاطر طراحی مکانیسم اجباری استراحت بدن باشد؛ زیرا بدن انسان بر اثر کار و تلاش خسته می شود و خداوند متعال نیز با طراحی مکانیسمی اجباری، انسان را وادار می کند که طی استراحتی بی اختیار، آرامش خود را بازیابد. در سوره «نبأ» خواب مایه آرامش معرفی می شود و در سوره «انفال» نیز با اشاره به خواب سبک مسلمانان طی جنگ بدر، وجوه آرامش بخش این گونه خواب مورد اشاره قرار می گیرد.