هرگاه شخص بالغ، شراب يا آبجو يا هر نوع مشروبات الكلى قديم يا جديد را از روى علم و عمد بنوشد بايد پشت او را برهنه كنند و هشتاد تازيانه به او بزنند و اگر اين كار را ادامه دهد و آن را حلال و مباح نشمرد در مرتبه چهارم اعدام مي شود؛ ولى اگر به كلي منكر تحريم اين مشروبات شود و بنوشد، مرتد است و در همان مرتبه اوّل حكم اعدام درباره او ثابت است.
«قَذف» یعنی كسى به مسلمان بالغِ آزاد نسبتى بدهد كه موجب حدّ است، مانند زنا، لواط و شرب خمر و ... ولی نتواند آن را اثبات نمايد. حدّ «قَذف» این است که هشتاد تازيانه به او (قذف كننده) زده شود؛ ولى اگر آن را به وسيله بيّنه (شاهد عادل) اثبات كند و يا خودِ طرف(متهم)، او را تصديق نمايد، حدّ از وى ساقط مى گردد.
قال ابي عبدالله (عليه السلام)
مَنْ مَاتَ فِي طَرِيقِ مَکَّةَ ذَاهِباً أَوْ جَائِياً أَمِنَ مِنَ الْفَزَعِ الاَْکْبَرِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.
کسى که در راه رفتن يا بازگشتن از مکه بدرود حيات گويد، از ترس و هراس روز قيامت ايمن گردد.
تهذيب الاحکام: 5/23/68