محمد بن طیّب بن محمد بن جعفر ابوبکرباقلانى، قاضى اشعرى (338 ـ 403 ق) یکى از بزرگان اشاعره بود که ریاست مکتب اعتقادى اشاعره در اواخر قرن چهارم را به عهده داشت. وى به عنوان یکى از سران مهم مکتب اشعرى بود که متکلمى بى نظیر در زمان خود به شمار مى رفت، او در بصره متولد شد، و پس از سکونت در بغداد و فعالیت‌های فراوان علمى در زمینه عقاید (کلام) اشعرى در آنجا وفات یافت.
در مورد سند خطبه شقشقیّه گفتگوست. بعضى آن را متواتر و بعضی آن را سخن امام(ع) نمی دانند. این دو ادعا هر دو باطل است. سند خطبه به حدّ تواتر نرسیده ولی این ادّعا که از سخنان حضرت نیست هم، صحیح نمی باشد.
قالَ رسولُ اللّه صلّى اللّه عليه و آله :
يا فاطِمَةُ! کُلُّ عَيْنٍ باکِيَهٌ يَوْمَ الْقيامَةِ اِلاّ عَيْنٌ بَکَتْ عَلى مُصابِ الْحُسَينِ فَاِنِّها ضاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ بِنَعيمِ الْجَنّةِ.
فاطمه جان !روز قيامت هر چشمى گريان است ؛ مگر چشمى که در مصيبت و عزاى حسين گريسته باشد، که آن چشم در قيامت خندان است و به نعمتهاى بهشتى مژده داده مى شود.
بحارالانوار، ج 44، ص 293