کتاب «معرفه الصحابه» که توسط احمد بن عبدالله بن احمد ابونعیم اصفهانى (336ـ430ق) نوشته شده، یکى از منابع بسیار مهم اهل سنت در زمینه شناخت صحابه و راویان احادیث نبوى به شمار مى رود که نام اصلى آن «معرفه صفوه الصحابه» است. این کتاب یکى از منابع بسیار مهم در زمینه سیره شناسى، رجال، حدیث، و تاریخ اسلام به شمار مى رود که مورخان بزرگى مثل ابن اثیر، ابن کثیر، ابن حجر عسقلانى، و مقریزى از آن بهره فراوان برده اند. ابونعیم بسیارى از احادیث نبوى مربوط امامت و ولایت على بن ابى طالب(ع) را نقل نموده است و همه این مطالب را با سندهاى معتبر و صحیح اهل سنت ذکر کرده است. او در کتاب هایش تعابیر بسیار والایى را براى آن حضرت به کار برده است. به ویژه در این کتاب حسب و نسب او را نزدیک به پیامبر(ص) توصیف کرده و آن حضرت را در دین و قرابت به پیامبر متصل دانسته است. او در این زمینه هیچ کوتاهى نکرده و با نهایت انصاف به نقل فضایل آن بزرگوار و اهل بیت پیامبر اکرم پرداخته است. از این جهت عده اى از متعصبان جاهل اهل سنت او را به ارتداد، کفر و تشیع متهم کرده اند.

فضايل و رذائل اخلاقى غالباً با يكديگر مربوطند. اين پيوند و ارتباط گاهى به خاطر ريشه هاى مشترك آنها است، و گاه به خاطر پيوند ثمرات و نتايج آنها با يكديگر. يك دروغ ممكن است سرچشمه دروغ هاى ديگر شود. انجام يك عمل اخلاقى نیز مانند رعايت امانت، منتهى به محبّت و دوستى و پيوند در ميان افراد يا تعاون اجتماعى و مانند آن مى شود.