امام علي(ع) درخواست معاويه را براي تحويل قاتلان عثمان رد كرده مي فرمايد: «من در اين امر انديشيدم و صلاح نمى دانم كه قاتلان عثمان را به تو يا به ديگرى تسليم كنم، به جانم سوگند اگر دست از گمراهى و نفاق افكنى برندارى، بزودى كسانى را كه تو از قاتلان عثمان مى شمرى خواهى شناخت كه در تعقيب تو بر مى آيند و به تو زحمت نمى دهند كه براى دسترسى به آنان در صحرا و دريا و كوه و دشت به جستجوى آنها برخيزى؛ ولى بدان تعقيب آنها نسبت به تو چيزى است كه يافتنش براى تو ناراحت كننده و ديدارى است كه ملاقاتش هرگز تو را خوشحال نخواهد ساخت و سلام بر آنان كه اهل آنند».

در روايات اهل سنت آمده كه پيغمبر(ص) فرمود: «شما بزودى پروردگار خود را مى بينيد همان گونه كه اين ماه را مى بينيد و براى ديدن او مشقّتى نداريد و ازدحامى نمى كنيد!.» در حديث ديگرى از «ابوهريره» آمده كه رسول خدا(ص) فرمود: «آيا به هنگام رؤيت ماه در شب چهارده با هم مزاحمتى داريد؟ اصحاب و ياران گفتند: نه! همه مى توانيم ماه را ببينيم بى آن كه براى ديدن آن ازدحام كنيم. فرمود: همين گونه براى مشاهده پروردگارتان در قيامت ازدحام و مزاحمتى نخواهيد كرد»، و... .

ابوهريره شناخته ترين فرد در اهل صفه و کسي بود که در طول عمر پيغمبر(ص) همانجا مسکنش بود. ابوهريره می گوید: تنگدستي از مساکين صفه بودم براي آن که شکم خود را پر کنم با رسول خدا(ص) همراهي مي کردم. بنا براحاديث اهل سنت، ابوهريره جايگاه و پناهگاهي جز صفه نداشت و براي سيري شکمش جز نشستن بر سر راه رهگذران و درخواست و ابراز گرسنگي مأموريتي ديگر نداشته است؛ نام وی در هیچ جنگ و صلحي برده نشده، بله گفته اند در جنگ موته از ترس لشگر دشمن پا به فرار گذاشت.

عقبة بن حارث و انس بن مالک می گویند: حسن بن على شبيه ترين مردم از حيث صورت به رسول(ص) بود،  ابوهريره مى گويد: رسول خدا(ص) در حقّ او فرمود: «خدايا! من او را دوست دارم پس تو نيز او را و هرکس که او را دوست دارد دوست بدار»؛ بعد از شهادت ایشان، مروان بر جنازه امام می گريست، امام حسين(ع) به او اعتراض کرد، که در زمان حیاتش چقدر به او ظلم کردی، او گفت: من اين کارها را با کسى مى کردم که از کوه بردبارتر بود. تعداد ديگري از صحابه و تابعين نیزی بيانات والايي نسبت به امام حسن(ع) ابراز داشته اند.

اهل سنت، رواياتى در مورد خلافت خلفاء نقل كرده اند كه خود به جعلی بودن آنها تصريح نموده اند. علاوه بر ضعف سندی این روایات، با مراجعه به تاريخ پى مى بريم كه حتی خود خلفا، قبل و بعد از خلافتشان هرگز به اين گونه روايات استدلال نكردند و اين  بهترين شاهد و قرينه اى است كه اين احاديث بعد از خلافت آن ها و به جهت تقويت قلوب مردم و مشروعيت بخشيدن به خلافت آنان جعل شده است.