بعضی می گویند: با وجود قرآن نیاز به احادیث نداریم، مخصوصا که در میان آن ها احادیث ضعیف و جعلی هم وجود دارد. با توجه به چند نکته جواب این مسأله روشن می شود: 1- منکران سنت و حدیث صحیح، در واقع منکر قرآن محسوب مى شوند. زیرا قرآن فرمان پیامبر را همچون فرمان خدا واجب الاطاعه می داند. 2- قرآن کلیات را بیان نموده و سنت، جزئیات را و لذا قرآن بدون سنّت، غیر قابل عمل و اجرا می شود. 3- درست است که دست جاعلان به سوى احادیث اسلامى دراز شده، اما با کمک علم رجال و درایه، حدیث صحیح از غیر صحیح مشخص می شود.

 برخی از آیات قرآن با تعبیر جعل کتاب، به  تحریف متن کتاب مقدس اشاره کرده اند، اما اثبات جعلی بودن برخی از کتاب های عهد جدید نیازمند استناد به قرآن نیست. زیرا نویسندگان بخش های کتاب مقدس نه پیامبر بودند و نه ادعا می کنند که این بخش ها را به دستور و با نظارت آن نبی خاص نگاشته اند. ادعای ملهم بودن این کتب هم هیچ دلیل قانع کننده ای ندارد. به علاوه این که با اثبات برخی موارد انحرافی معلوم می شود که ادعای برخورداری از هدایت روح القدس در این کتاب ها، چه اندازه بی اساس است.