اعتقاد به «رجعت» از مباحث بسيار مهمي است كه سرچشمه قرآنى داشته و در احاديث پیامبر(ص) نيز به آن اشاره شده است و در کتب اهل سنت از اماميه با اين اعتقاد ياد مى كنند و اصحاب امامان(ع) نيز با مخالفان خود بر سر اين عقيده مباحثات زيادى داشته اند؛ مانند مناظرات مؤمن الطاق با ابوحنيفه. بعدها علماى شيعه سعى زيادى در راه تثبيت اين عقيده داشته اند به حدى كه برخى در اين باره كتاب تأليف كرده اند.
در این باره احتمالاتى وجود دارد: 1. مقصود آوردن قرآن جديد باشد كه قطعا اين احتمال باطل است. 2. اینکه ایشان قرآن را آن گونه كه در عصر پیامبر(ص) بوده مى آورد؛ يعنى آن را با تقديم و تاخير در آيات مى آورد. 3. ممكن است كه مراد همان قرآنى باشد كه على(ع) تدوين كرده است، قرآنى كه متنش همين قرآن موجود است ولى با بيان شان نزول، تفسير برخى آيات، ذكر ناسخ و منسوخ و برخى خصوصيات ديگر. 4. ممكن است كه مقصود از كتاب جديد معارف و مفاهيم بلند و والايى است كه امام از آيات برداشت كرده و به مردم عرضه مى كند، معانى اى كه براى آنان تازگى دارد و گويا كتابى با مفاهيمى جديد آورده است.
امام مهدى(عج) پديدآورنده «امنيت اجتماعى» است؛ امنیت در بُعد اقتصادى، سياسى، دفاعى، فرهنگى و غيره که شرط لازم رشد و تكامل فرد و جامعه است. بنابراین بشريت دارای امنیتی می شود که در تمام دوران تاريخ مانند آن را به خود نديده است.
تکامل تربيت و بلوغ روحى انسان از جمله برنامه هاى مهم قيام امام مهدى(عج) است تا بدين وسيله برنامه هاى ديگر او به شايستگى به انجام رسد و زمينه ها و شرايط و عوامل اصلى رفاه، عدالت، قانون شناسى، تعهدپذيرى و ... در سطح جامعه ها پديدار گردد.
یکی از برنامه هاي امام زمان(عج)، بعد از اجرای عدالت، «رفاه اقتصادی» جامعه می باشد؛ زیرا اجراى عدالت براى از بین بردن روابط ظالمانه و غاصبانه است تا قدرتمندان حق ضعيفان را نخورند و آنان را محروم نسازند. امام باقر(ع) می فرماید: «براى او [قائم ما] گنج ها آشكار مى گردد ...».
درباره روایتی که بیان می کند امام زمان(عج)، آن دو نفر را از قبر خارج می کند بايد گفت: اولاً: حديث ضعيف السند بوده و قابل احتجاج نيست. ثانياً: بر فرض صحت سند، امام این کار را در راستای عدالت انجام می دهد. ثالثاً: در روايت تصريح نشده كه مقصود از آن دو نفر كيست؟ شاید مقصود، دو نفر از خلفاى بنى اميه يا بنى عباس باشند. رابعاً: در صورت صحت حديث، اهل سنت باید در عقيده خود نسبت به اين دو خليفه تجديدنظر کنند.
امام مهدى(عج) در راه و روشِ خويش، سازش ناپذير است و در اجراى حدود و احكام الهى و مبارزه با ستمگران قاطعيتى خدايى دارد. چشم پوشى و مسامحه اى در راه و روش او نيست؛ از ملامتِ ملامتگران نمى هراسد، از هيچ مقام و قدرتى نمى ترسد و بدون هيچ گونه ملاحظه اى تبهكاران را كيفر مى دهد.
گسترش «عدالت» در سراسر گيتى، در راس آرمان هاى انقلاب امام مهدى(عج) قرار دارد و از هدف هاى اساسى آن تحول عظيم جهانى است. امام زمان(عج) در برابر طبقات آگاه و عالمان و روشنفكرانى كه بخواهند به گونه اى در برابر اجراى عدالت بايستند مقاومت مى كند و با كسانى كه با توجيه كلام خدا و تأويل آيات قرآن، قصد تضعيف مبانى انقلاب او را دارند مبارزه می کند و آنان را از سر راه انقلاب بر مى دارد.
رمز موفقيت امام زمان(عج) در پياده كردن «حكومت عدل» در پهنه زندگى بشر دو چيز است: اول، آماده شدن زمینه برای پذیرش حکومت عادلانه ایشان و دوم، تكامل عقول بشر در آن عصر است.
امام مهدى(عج) مانند همه پيامبران و رهبران راستين و شايسته الهى بسيار ساده زيست است؛ لباس هاى درشت و كم بها مى پوشد، خوراك خشك و ناگوار مى خورد و ...؛ زيرا رهبرى جامعه انسانى، چنين سيره و روشى را نيز لازم دارد و در فكر آسايش خلق بودن و لحظه اى براى آنان نياسودن، شرط اصلى آن است.
الإمام عليٌّ(عليه السلام)
عامِلْ سائرَ النّاسِ بالإنصافِ، و عامِلِ المؤمنينَ بالإيثار
با ديگر مردمان به انصاف رفتار کن و با مؤمنان به ايثار
ميزان الحکمه، جلد 1، ص 22