بر اساس روايات اسلامی، حضرت عيسى(ع) بعد از نزول از آسمان، به شريعت «اسلام» عمل مى كند نه به شريعت خود. رسول خدا(ص) در این خصوص می فرمایند: «عيسى بن مريم(ع) در حالى كه تصديق كننده حضرت محمد(ص) و بر آیین او است نزول مى كند آن گاه دجال را به قتل مى رساند ...».

ابو هريره در حديثى از رسول خدا(ص) نقل مى كند كه فرمود: «... او [يعني عیسی(ع)] از آسمان فرود مى آيد، با مردم به جهت دعوت به اسلام جنگ خواهد كرد، صليب را خرد كرده و خوك را مى كشد و جزيه وضع مى كند. خداوند در عصر او همه ملت ها به جز اسلام را نابود مى گرداند و مسيح، دجال را نيز به هلاكت مى رساند. در روى زمين چهل سال درنگ مى كند و بعد از وفات، مسلمانان بر او نماز مى گزارند».

در صحيح ترين مصادر حديثى اهل سنت رواياتى وجود دارد كه در آنها به اشخاصى با عمرهاى بسيار طولانى اشاره شده است. در حديث معروف «جساسه» در «صحيح مسلم»، نام «دجال» آمده كه عمرى بسيار طولانی دارد و مخفیانه در جزيره اى زندگى مى كند و در برهه اى از زمان به نهضتى باطل دست خواهد زد.

روايات بسيارى در مصادر حديثى اهل سنت، درباره خروج «دجّال» در آخر الزمان وارد شده است که بر فرض صحت، احتمال تأويل آنها و رمزى بودن و جنبه سمبليك داشتن آنها زياد است. به گفته سيد محمد صدر(ره) دجّال نمادی است از اوج تمدن و تكنيك غرب كه با اسلام و مبانى آن ستيز دارد. تمدنى كه در صدد به سلطه كشيدن هر انسانى است. درباره مصداق دجّال چند احتمال وجود دارد: 1. دجّال شخصى حقيقى است كه كارهاى خارق العاده اى را در قالب سحر و جادو انجام مى دهد. 2. مقصود از دجّال همان ابليس است. 3. شاید دجّال همان سفيانى باشد و ... .

درباره اين سؤال كه چگونه امر حضرت در يك شب اصلاح مى شود در حالى كه مطابق روايات، گروهى همانند جيش سفيانى و دجال و ... به مبارزه با او خواهند پرداخت؟ ممكن است يكي از اين چند وجه محتمل باشد: 1- كنايه از سرعت اصلاح امر حضرت باشد. 2- به معنای پيروزى در يك شب باشد. 3- مقصود تنها مقدمه سازى براى اعلان ظهور باشد، گرچه پيروزى به طول انجامد. 4- از آنجا كه معارضه با مخالفان به سرعت و با اعجاز انجام مى گيرد، لذا تعبير به يك شب شده است.

امام زمان(عج) قيام خود را از «مكه» سرزمين «عرب» شروع خواهد كرد و با برنامه اى اصلاحى و توسعه همه جانبه مقصد و مرام خويش را به پيش خواهد برد. طبيعى است كه پياده كردن اين برنامه ها با مشكلات فراوانى همراه است، درگيرى با سفيانى ها و دجال ها و ديگر منحرفان كه با برنامه هاى حضرت به مقابله بر خواهند خاست در همين منطقه خواهد بود. طبيعى است كه در چنين شرايطى، عرب سختى هاى فراوانى خواهد كشيد.

او در بحث طول عمر حضرت مهدى (عج) مى گوید: «بقایش استبعادى ندارد، زیرا حضرت عیسى و الیاس و خضر از اولیاى الهى عمر طولانى دارند و نیز دجال و ابلیس ملعون از دشمنان خداوند عمر طولانى کردند».

به تأكيد روايات، مكان نزول حضرت مسيح(ع) در آخرالزمان، سرزمين «دمشق» است. در روايتي از پيامبر(ص) آمده كه فرمود: «عيسى بن مريم(ع) كنار مناره سفيد در قسمت شرق سرزمين دمشق فرود خواهد آمد».

اولاً: آنها ادعا نکرده اند که تمام احادیث صحیح را جمع آوری کرده اند؛ بلکه به صراحت گفته اند: احادیث صحیحی وجود دارد که در کتابشان نیاورده اند.

ثانیاً: اين دو به برخى از احاديث مربوط به خروج حضرت مهدى(عج) اشاره كرده اند، از قبيل: احاديث مربوط به خروج دجال، نزول عيسى، بخشش مال و خسف بيداء.

علماى فريقين در موضوع مهدویت به روش هاى گوناگون دست به قلم شده اند كه عبارتند از: روش روايى، روش كلامی، روش مقارنى بین مذاهب، روش مقارنى بين اديان، روش تحليلى تاريخى.