امام علی(ع) با اشاره به تفاوت پاداش الهی نسبت به اعمال بندگان می فرماید: «كسى كه با دستِ كوتاه ببخشد با دست بلند به او بخشيده مى شود»، اشاره به اين كه عطاى بندگان و کارهای نیک آنان هرقدر زياد باشد در مقابل پاداش الهى بسيار كم و كوچك است؛ زیرا خداوند در قرآن می فرماید: «هر كس كار نيكى به جا آورد، ده برابر آن پاداش دارد»، و در آیه دیگر، هفتصد برابر و در آيه ديگرى نويد بخشش هميشگى و جاويدان را به وی مى دهند. درواقع هدف این آیات، ایجاد انگیزه و تشويق بندگان در انجام كار خير است.

 طبق روایات شیعه و اهل تسنن،  اعمال نیک، برای دیگران هم مفید است؛ زیرا هنگامى که کسى براى دیگرى عمل نیکى انجام مى دهد، به خاطر صفت نیکى است که در او بوده؛ پس او نتیجه صفت نیک خود را مى گیرد. ضمن اینکه پاداش هائى که خداوند به افراد مى دهد بر دو گونه است:  پاداشی که مخصوص خودش است.  و پاداش هائى که قابل واگذارى است و مى توان  آنها را به دیگرى هدیه داد.