احیاى نام و یاد امام حسین(ع) و یارانشان، الهام بخش بوده و به زندگى انسان ها جهت مى دهد و روح فداکارى و ایثار را زنده کرده و آدمى را در برابر مشکلات و حوادث سخت، مقاوم و استوار مى سازد.

غیر از اعجاز «قرائنی» بر حقانیت دعوت پیامبر(ص) وجود دارد. مانند: پاکی و درست کاری و تأثیر نگرفتن از فرهنگ عصر جاهلیّت؛ شعار حذف تبعیضات نژادى و طبقاتى درعصری که این امتیازات حرف اول را می زد؛ محتواى دعوت ایشان که توحید، مبارزه با ظلم و دفاع از مظلوم، تقوى، پاکى و امانت بود؛ دوری از منطق «هدف وسیله را توجیه مى کند»؛ سرعت گسترش دعوت و میزان تأثیر در مردم؛ میزان فداکارى و تسلیم نشدن در مقابل فشارهایی که او را به سازش با انحراف سوق می داد و ... .   

کاهش ازدواج علاوه بر انقراض یا کمبود نسل، مشکل«عدم احساس مسئولیّت» و «فقدان پیوند اجتماعى» را در پی دارد؛ انسان مجرد با اندک بهانه ای پیوند خود را از آب و خاک خود بریده و یا اصلا با زندگى وداع می گوید که آمار خودکشى ها  و فرار مغزها بیانگر آن است. به کار نبستن حدّاکثر نیرو و توان و بى اعتنایى نسبت به حفظ امکانات موجود و همچنین بیگانگی از بسیارى از مفاهیم اخلاقى از قبیل وفا، گذشت، جوانمردى، عاطفه، محبّت، فداکارى و حق شناسى از دیگر آثار تجرد است.

یکی از مهمترین علل کاهش آمار ازدواج «توسعه روابط نامشروع» است. زیرا از طرفی بر اثر سهولت این ارتباط ها، «زن» به صورت یک موجود مبتذل و کم ارزش، و حتى احیاناً «رایگان»! درآمده است و به این ترتیب آن ارزش و شخصیّتى را که سابق در اجتماع داشت که براى وصول به او فداکارى زیادى لازم بود به کلى از دست داده و از طرف دیگر جوانان حساب مى کنند چه دلیلى دارد که تنها براى دسترسى به یک زن زیر بار هزار گونه «شرایط» و «مسئولیّت هاى» ازدواج بروند، در حالى که به راحتی به زنان زیادى دسترسى دارند.

حضرت زهرا(س)  به هنگام عیادت زنان مدینه، خطبه اى جانسوز را در بستر بیمارى بیان کرد. این خطبه رنجنامه و حکایت از دل پر درد آن حضرت دارد. محور تمام سخنان حضرت، مسأله غصب خلافت، مظلومیت على(ع) و آینده شوم امت اسلامى به سبب این انحراف بزرگ است، و این بهترین نشانه عظمت، فداکارى و ایثار آن بانوى زنان جهان است.

پیروزى پیامبر اسلام(ص)، هر چند با تائید و امداد الهى بود، ولى عوامل زیادى از نظر ظاهر داشت، که یکى از مهم ترین آن ها جاذبه اخلاقى پیامبر(ص) بود. آن چنان صفات عالى انسانى و مکارم اخلاق در او جمع بود، که دشمنان سرسخت را تحت تأثیر قرار مى داد و به تسلیم وادار مى کرد، و دوستان را سخت مجذوب مى ساخت. درباره حسن خلق پیامبر(ص) و عفو، گذشت، عطوفت، مهربانى، ایثار، فداکارى و تقواى آن حضرت(ص)، داستان هاى زیادى در کتب تفسیر و تواریخ آمده است.

اینکه حضرت لوط(ع) به جمعى از اوباش که به قصد تجاوز به مهمانانش آمده بودند، پیشنهاد ازدواج با دختران پاک خود را کرد، براى اثبات نهایت علاقه به هدایت آنها و حفظ حیثیت میهمانانش بود؛ تا شاید وجدان خفته آنها با این فداکارى بى نظیر بیدار شود، و به راه حق باز گردند. و با توجه به اینکه این پیشنهاد مشروط به ایمان آوردن آن گروه بود، ایرادی به آن وارد نیست.

هواپرستى سرچشمه غفلت از خدا و خلق خدا است و عامل بیگانگى از همه اصول اخلاقى است. انسان را در خویشتن فرو مى برد و از همه حقایق جهان دور مى سازد. یک انسان هواپرست جز به اشباع شهوات خویش نمى اندیشد و برای او آگاهى، گذشت، ایثار، فداکارى و معنویت مفهومى ندارد.

طبق آیه 30 سوره اسراء، خداوند روزیش را بر هر کس بخواهد گشاده مى دارد و بر هر کس بخواهد تنگ، چرا که او نسبت به بندگان آگاه و بینا است. گاهی او مى خواهد به این وسیله انسان را تربیت کند و روح سخاوت و فداکارى را در او پرورش دهد. و گاهی صلاح انسان در حدّ معینى از روزى است که نه موجب فقر شود نه طغیان. از همه اینها گذشته، وسعت و تنگى رزق افراد به جز موارد استثنائى بستگى به میزان تلاش آنها دارد و کلام خدا درباره تنگی و گشادگی روزى هماهنگ با حکمت اوست که متناسب با تلاش انسان به او روزی می دهد.

«امّ سلمه» خدمت پیامبر(ص) عرض کرد: در قرآن از جهاد، هجرت و فداکارى مردان، فراوان بحث شده، آیا زنان هم در این قسمت سهمى دارند؟ آیه فوق نازل شد و به این سؤال پاسخ گفت. و نیز نقل شده: على(ع) هنگامى که با«فَواطم» (فاطمه بنت اسد و فاطمه دختر پیامبر و فاطمه دختر زبیر) از مکّه به مدینه هجرت کرد، و «امّ ایمن» یکى دیگر از زنان با ایمان در بین راه نیز به آنها پیوست، آیه فوق نازل گردید.