در سوره «كهف» سه داستان بیان شده است: 1. داستان «اصحاب كهف» که درس صبر و استقامت مى دهد. 2. داستان «حضرت خضر(ع) و موسى(ع)» که درس فراگيرى علم و دانش مى دهد. 3. داستان «ذوالقرنين» که درس استفاده از قدرت براى حمايت از ضعيفان و نيازمندان جامعه را مى دهد.

حكمت زنده ماندن حضرت مسيح(ع) تاكنون بر حسب درك عقول ما يا به خاطر خصوصياتى چون ولادت بدون پدر، زنده كردن مردگان و به آسمان ها رفتن او بوده يا دليل و شاهدى بر غيبت امام مهدى(عج) است؛ زيرا بقاى مسيح با عمرى بيش از دو هزار سال دليلى بر امكان وجود و حيات حضرت مهدى(عج) در كمتر از اين مقدار سال است همان حكمتى كه در روايات براى طول عمر حضرت خضر(ع) بيان شده است.

مساله طول عمر امام زمان(عج)، اگر از سوى خدا پرستان جهان مطرح شود، می توان این گونه پاسخ گفت که: 1- خداپرستان براى خدا قدرت بى پایان و براى فرستادگان و مبعوثان او خارق عادات و معجزات فراوان قائلند. پس طول عمر امام زمان(عج) با توجه به قدرت خداوند، کاملا قابل درک است. 2- مسیحیان و مسلمانان، معتقدند که حضرت عیسی(ع) زنده است، پس طول عمر امام زمان(عج) جای تعجّب ندارد. 3- دلیل دیگر، عمر طولانی حضرت آدم(ع) و حضرت خضر(ع) است.

درباره پيامبر(ص) مى خوانيم با اينكه او عقل كلّ بود ولى باز از طرف خداوند مورد خطاب قرار مى گيرد كه از ما علم بيشترى بخواه: «قُل رَبِّ زِدْنى علماً». در مورد حضرت موسى(ع) نيز مى خوانيم با اين كه شرح صدر پيدا كرده بود و حكمت و دانش در سينه داشت باز مأمور مى شود در برابر حضرت خضر(ع) زانو بزند و از او درس بگيرد.

در گفتگوي بين امام علي(ع) و حضرت خضر(ع) آمده است كه: «چقدر خوب است كه اغنيا براي رضاي خدا به فقرا تواضع كنند». حضرت امير(ع) نيز فرمود: «بالاتر از تواضع اغنيا براي فقرا، بي ‏اعتنايي فقرا نسبت به اغنياست؛ فقيري كه به اغنيا بي ‏اعتنايي مي كند بر خدا توكل كرده و اين خود كرامتي فراتر از تواضع است».

مسئله «طول عمر» حضرت مهدی(عج) جزو اعتقادات شيعه است كه مورد اعتراض فرق اسلامى و غير مسلمانان، قرار گرفته و مى گويند چگونه مى توان باور كرد انسانى برخلاف موازين طبيعى بيش از هزار سال عمر كند؟ گويا آنها مسئله طول عمر حضرت نوح(ع) را فراموش كرده اند كه به نص قرآن فقط 950 سال مشغول تبليغ قوم خود بود و درباره مجموع عمر او كمترين مقدارى كه نوشته اند 1600 سال است. هم چنين پيامبراني چون حضرت خضر(ع)، الياس(ع)، ادريس(ع) و عيسی(ع) همچنان زنده هستند و با اين بيان، استبعاد عمر طولاني حضرت مهدي(عج) حل مي شود.

جمعى معتقدند: چنین نسیانى که نه مربوط به اساس نبوت و نه فروع آن و نه تبلیغ دعوت، بلکه در یک مسأله صرفاً عادى و روزمره است، از پیامبران بعید نیست و با مقام عصمت تعارضی ندارد. اما شاید موسى به خاطر این که مشتاقانه و با عجله به دنبال خضر مى رفت غذاى خود را فراموش کرده و یا عظمت حوادثى همچون شکستن کشتى و قتل نوجوان و ... او را چنان هیجان زده کرد که تعهدش فراموشش شد. بعضى نیز احتمال داده اند: نسیان در اینجا به معنى مجازى ـ یعنى ترک ـ بوده باشد.