متكلمان و ارباب علم عقائد درباره حكم شورشيان جمل اختلاف كردند، اماميّه معتقدند: تمامى اصحاب جمل اعم از رؤسا و پيروان شان كافر شدند؛ چون بر امام وقت و بر ضد حكومت اسلامى خروج كردند. در ميان اهل سنّت چند نظر وجود دارد: گروهى از اهل سنّت مى گويند: اينها مجتهد بودند و اجتهاد كردند؛ بنابراين نه خطايي كردند و نه گناهى داشتند. اكثر اشاعره اصحاب جمل را خطاكار مي دانستند؛ ولى معتقدند خطايشان بخشوده شد. معتزله كه ابن ابى الحديد از آنها بود مى گويند: تمام آنها گمراه بودند مگر آنان كه توبه كردند مثل عايشه،‌ طلحه و زبير.
ولى اين سؤال را از ابن ابى الحديد و امثال او داريم كه اگر كسى دست به كارى زد كه خون هاى گروهى از مسلمين ريخته شود آيا در برابر چنين حقّ النّاس عظيمى، اظهار ندامت و پشيمانى و اشك ريختن كفايت مى كند يا بايد حقّ النّاس ها را جبران كرد؟