واژه «صادق» از ماده «صدق»، نقطه مقابل كذب است و در اصل از اوصاف كلام است كه گاه صادق و گاه كاذب است. واژه «صَدَقه» به خاطر آن است كه انسان با عملش صدق اخلاص خود را ثابت مى كند، و مهريه را «صداق» گويند زیرا دليل عملى صدق شوهر است. «صدّيق» كسى است كه بسيار راست مى گويد يا كسى كه هرگز دروغ نمى گويد. اما اینکه وصف خداوند به «صادق» از چه جهت است، می توان گفت: از جهت صدق و راستى در اخبارش و از نظر صدق در وعده هايى كه در مورد پاداش نيكان و مجازات بدان داده است.

قرآن جمعی از پیامبران را به عنوان صدیق توصیف می کند همانند حضرت ابراهیم(ع)، و ...  .هم چنین برخی از آیات قرآن صدیقین را همردیف پیامبران دانسته و می فرماید: «کسى که خدا و پیامبر را اطاعت کند [در قیامت] همنشین کسانى خواهد بود که خدا نعمتش را بر آنها تمام کرده، یعنى پیامبران، صدیقین، شهداء و صالحان، و آنها رفیق هاى خوبى هستند». از سویی «صدّیق» صیغه مبالغه و از ماده صدق است و به کسى گفته مى شود که صدق و راستى وجودش را احاطه کرده، و صداقت در فکر، گفتار و کردار در تمام زندگى او منعکس است.