خداوند می فرماید: «شهیدان زنده اند و نزد پروردگارشان روزى داده مى شوند». منظور از حیات و زندگى در اینجا همان حیات و زندگى برزخى است، اگرچه این حیات اختصاص به شهداء ندارد ولى از آنجا که حیات شهیدان یک حیات فوق العاده است، گویا زندگى سایر برزخیان در مقابل آنها چیزى نیست. از سویی آنها به خاطر نعمت هاى خداوند که به آنها بخشیده، شادمانند و از دیدن مقامات برادران مجاهدشان که هنوز به آنها ملحق نشده اند خوشحال می شوند.
 

خداوند در بیان پاداش اخروی مومنان می فرماید: «کسانى که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند، در بهترین و سرسبزترین باغ هاى بهشت جاى دارند». سپس در ادامه نعمت های الهی بر مومنین می فرماید: «هر چه بخواهند نزد پروردگارشان براى آنها فراهم است». از این رو هیچ موازنه اى بین عمل و پاداش آنها وجود ندارد، بلکه پاداششان از هر نظر نامحدود است و از آن جالب تر، تعبیر (نزد پروردگارشان) مى باشد، که بیانگر لطف بى حساب خداوند به آنان است، زیرا به مقام قرب خدا راه یافته اند.