این جلد نیز به همان سبک و روش جلد اوّل و دوّم، در 647 صفحه کوچکتر از وزیری، در سال 1328 شمسی، به تصویب لجنه و اجازه ی محفل روحانی ملّی بهائیان منتشر شده است. در این کتاب، شرح حال و تاریخچه ی نه نفر از سران بهائیّه (سید مهدی گلپایگانی، ملا عبدالغنی اردکانی، آقا محمد نعیم، میرزا محمد ثابت، ناظم الحکماء لاهیجانی، میرزا محمد ناطق، میرزا محمود فروغی، میرزا علی محمد سررشته دار و علی اکبر یزدی) را بطور مفصل نوشته است. مطالب این جلد نیز، در نهایت ضعف و پراکندگی و تناقض و کلمات موهون و بی پایه است.

این جلد نیز مانند جلد اوّل، در شرح احوال و تاریخچه سران بهائیه است. مجموع کتاب در 480 صفحه، به قطع کوچکتر از وزیری در سال 1326 شمسی در تهران، به تصویب لجنه ی ملّی و با اجازه ی محفل روحانی بهائیان ایران، تکثیر شده است. در این جلد، شرح زندگانی ده نفر (میرزا ابو یوسف خان وجدانی، شیخ حیدر معلّم، ملا علی سبزواری، عبّاس قابل، گلپایگانی، شیخ علی اکبر قوچانی، امین العلمای اردبیلی، سیّد جواد کربلائی، حسین قلی میرزا موزون و عزیز الله خان مصباح) را به طور مفصل و به شیوه جلد اوّل نگاشته است.

دو نفر ازسران قریش براى تحقیق درباره پیامبر(ص) پیش دانشمندان یهود مدینه رفتند. علماء یهود به آنها گفتند: شما سه مسأله را از محمّد(ص) سؤال کنید اگر همه را پاسخ داد پیامبر است: 1- داستان گروهى از جوانان که از قوم خود جدا شدند، 2- مردى که به شرق و غرب جهان رسید، 3- حقیقت روح. آنها سؤالات خود را از پیامبر(ص) پرسیدند. پیامبر(ص) گفت فردا پاسخ می دهم - ولی انشاءالله نفرمود- و مدتی بر پیامبر(ص) وحی نازل نشد و این امر موجب شد که مردم شایعاتى بسازند. تا اینکه سوره کهف و آیه «یسئلونک عن الروح...» نازل شد.

پس از غائله ی زنجان و اعدام و حبس بزرگان بابیه توسط امیر کبیر، بابیان توطئه ای برای قتل شاه و امیرکبیر و امام جمعه ی تهران، تدارک دیدند. لذا در روز بیستم شوال سال 1268 ه، شش نفر از بابی ها به طرف ناصرالدین شاه تیراندازی کردند، و بعد با قمه و غدّاره به شاه حمله بردند و او را مجروح نمودند. آنچه که مسلّم است، طراح و گرداننده ی اصلی این توطئه، «ملاشیخ علی عظیم» و «حسینعلی میرزا» بودند که «ملا شیخ علی» کشته شد؛ و «حسینعلی میرزا» به زندان افتاد که با حمایت سفیر روس در ایران، از زندان گردید.