خداوند در تبیین مورد انفاق، آن را مخصوص کسانی می داند که دارای این صفات باشند: كسانى كه اشتغال به كارهاى مهمّى از قبيل جهاد با دشمن و فرا گرفتن علوم دين، مانع از تحصيل هزينه زندگى براى آنها شده است، چراكه نمى توانند براى كسب هزينه زندگى به سرزمين هايى كه نعمت‌هاى الهى در آنجا فراوان است مسافرت كنند. همچنین کسانی که نمى توانند مسافرت كنند و براى كسب هزينه زندگى به شهرها و سرزمين هايى كه نعمت هاى الهى در آنجا فراوان است، بروند، و کسانی که هرگز سؤال نمى‌ كنند و با اصرار چيزى از مردم نمى‌ خواهند، و... .

پیامبر با گروهى در صفه  نشسته بود، جا تنگ بود، در این هنگام گروهى از بدریون وارد شدند،  آنها روى پاى خود ایستاده منتظر بودند حاضران به آنها جا دهند ولى هیچ کس تکان نخورد. پیامبر(ص) فرمود: فلانی و فلانى برخیزند تا واردین بنشینند. این مطلب بر آن چند نفر که از جا برخاستند ناگوار آمد. منافقان گفتند: پیامبر رسم عدالت را رعایت نکرد، کسانى را که عاشقانه نزدیک او نشسته بودند، به خاطر افرادى دیگر از جا بلند کرد، در اینجا آیه نازل شد و آداب نشستن در مجالس را شرح داد.