این آیات درباره عبداللّه بن ابى و جمعى از منافقان مدینه نازل شد که به یهود بنى نضیر گفتند: شما در دژهاى خود بایستید ما و طایفه بنى قریظه و سایرهم پیمان هاى شما با شما هستیم. همین امر سبب شد که، یهود بنى نضیر بر مخالفت پیامبرتشویق شوند.
پیامبر(ص) روز پیروزى بر یهود بنى نضیر به انصار فرمود: اگر مایل هستید اموال و خانه هایتان را با مهاجران تقسیم کنید، و در این غنائم با آنها شریک شوید، و اگر مى خواهید اموال و خانه هایتان از آن شما باشد و از این غنائم چیزى به شما داده نشود.انصار گفتند: هم اموال و خانه هایمان را با آنها تقسیم مى کنیم و هم چشم داشتى به غنائم نداریم. آیه فوق نازل شد و این روحیه عالى آنها را ستود.
بعد از بیرون رفتن یهود بنى نضیر از مدینه، باغات و قسمتى از اموال آنها در مدینه باقى ماند، طبق سنت جاهلیت جمعى از سران مسلمین به پیامبرگفتند: برگزیده هاى این غنیمت و یک چهارم آن را برگیر و بقیه را به ما واگذار تا در میان خود تقسیم کنیم. آیات فوق نازل شد و با صراحت گفت: چون براى این غنائم، جنگى نشده تمام آن تعلق به پیامبر(ص) دارد.
قال الصادق (عليه السلام) :
إِنَّ ضَيْفَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ رَجُلٌ حَجَّ وَ اعْتَمَرَ فَهُوَ ضَيْفُ اللَّهِ حَتَّى يَرْجِعَ إِلَى مَنْزِلِهِ.
مردى که حج يا عمره انجام دهد ميهمان خدا است و تا زمانى که به منزل خود بازگردد در اين ميهمانى قرار دارد
وسائل الشيعه: 14/586