آغاز سوره تغابن، از توحید، صفات و افعال خدا بحث مى کند؛ به دنبال آن، با استفاده از علم خداوند، به مردم هشدار مى دهد: مراقب اعمال پنهان و آشکار خود باشند، و سرنوشت اقوام پیشین را فراموش نکنند؛ سپس از معاد و این که روز قیامت روز تغابن و مغبون شدن برخی انسانهاست بحث شده؛ در ادامه به اطاعت خدا و پیامبر(ص) سفارش شده و در پایان مردم را به انفاق در راه خدا تشویق مى کند، و از این که فریفته اموال، اولاد و همسران شوند، برحذر مى دارد، و سوره را با نام و صفات خدا پایان مى دهد.

وقتى بعضى از مردان مى خواستند هجرت کنند، خانواده اش مى گفتند: هجرت نکن؛ زیرا اگر بروى ما بعد از تو بى سرپرست خواهیم شد، لذا بعضى مى پذیرفتند و مى ماندند، آيه فوق نازل شد و آنها را از قبول اين گونه پيشنهادها برحذر داشت. اما بعضى دیگر مى رفتند و به خانواده خود مى گفتند: به خدا اگر با ما هجرت نکنید و بعدا در مدینه نزد ما آئید ما به شما اعتنا نخواهیم کرد. «و ان تعفوا...» در آیه، ناظر به این گروه است.