جهل آثار و نتایج سوئی را به دنبال دارد. جهل باعث دوزخی شدن است (سوره های اعراف و ملک)؛ جهل مايه سقوط آدمى است (سوره انفال)؛ جهل نابينايى است (سوره های رعد و فاطر)؛ زندگى با جهل ارذل العمر است (سوره های حج و نحل)؛ جهل عامل اصلى شكست است (سوره انفال).
در آیه 5 سوره «حج» از دوران پیری به «ارذل العمر» تعبیر شده؛ «ارذل» از ماده «رذل» به معنى چیز پست و نامطلوب است و ارذل العمر نامطلوب ترین دوران هاى عمر انسان مى باشد که به نهایت پیرى مى رسد و به گفته قرآن علوم و دانش هاى خود را به کلى فراموش مى کند و درست همانند یک کودک، بی حوصله و زودرنج مى شود.
منظور، نامطلوب ترین دوران هاى عمر انسان مى باشد که به نهایت پیرى مى رسد و به گفته قرآن، علوم و دانش هاى خود را به کلى فراموش مى کند و همانند یک کودک مى شود.
قالَ الصّادقُ عليه السّلام :
ما مِنْ عَيْنٍ بَکَتْ لَنا اِلاّ نُعِّمَتْ بَالنَّظَرِ اِلَى الْکَوْثَرِ وَ سُقِيَتْ مِنْهُ.
هيچ چشمى نيست که براى ما بگريد، مگر اينکه برخوردار از نعمتِ نگاه به (کوثر) مى شود و از آن سيرابش مى کنند.
جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 554