در آیات 39 و40 سوره نور، اعمال افراد بى ایمان، نخست به نور کاذبى تشبیه شده که همچون یک سراب در بیابان خشک و سوزان ظاهر مى شود، سرابى که نه تنها عطش را فرو نمى نشاند، بلکه آن را افزایش مى دهد. سپس از این نور کاذب که ظاهر اعمال منافقانه آنان است، وارد مرحله باطن این اعمال مى شود؛ باطنى هولناک، مملوّ از ظلمت ها و تاریکى هاى متراکم و هراس انگیز، باطنى وحشتناک که تمام حواس انسانى در آن از کار مى افتد و نزدیک ترین اشیاء بر او پنهان مى گردد که حتى خودش را نمى تواند ببیند چه رسد به دیگران.