حقیقت این است که از هر زاویه و از هر دریچه ای به قرآن بنگریم، یکى از چهره ها و جهات اعجاز آن آشکار مى گردد. مانند: جنبه فصاحت و بلاغت و جاذبه عجیب الفاظ و مفاهیم؛  ارائه محتواى عالى از هر نظر، مخصوصاً عقائد خالى از هر گونه خرافات؛ معجزات علمى، یعنى پرده برداشتن از روى مسائلى که انسان تا آن زمان به آن دست نیافته بود!؛ پیشگویى صریح و دقیق از پاره اى از مسائل آینده؛ و عدم تضاد و اختلاف و پراکنده گویى... و جهاتى دیگر.

قرآن نه کتاب تاریخ است و نه کتاب قصه؛ اما برای پیشبرد اهداف تربیتی خود گاهی اوقات برخی وقایع تاریخی را با روشی منحصر به فرد روایت می کند. برخی از ویژگی های این روش قصه گویی منحصر به فرد عبارت اند از: 1- تمرکز بر نقاط حساس و تأثیرگذار حوادث.  2-  دوری از آوردن مطالب  زائد. 3- انسجام حداکثری و عدم تضاد بین بخش های مختلف روایت. 4- توجه به ریشه ها و پیامدهای وقایع و احتراز از ذکر بی مورد همه وقایع به صورت صرف. 5- جداسازی وقایع حقیقی و تاریخی از اسطوره ها و خرافات.