پیام هایى را که مدّعى هستند به وسیله میزگرد از ارواح دریافت مى دارند به هیچ وجه قابل اعتماد نیست و ارزش علمى ندارد. زیرا این پیام ها یک عیب اصولى دارد و آن این که: یا از کلّیّاتى است که در زندگى هرکس مصداق هایى براى آن وجود دارد، و یا مربوط به مسائلى است که راهى به سوى اثبات و نفى آنها وجود ندارد.
می گویند: ارتباط با ارواح به وسیله میزگرد، چنین است که دور یک میز چوبى که اصلاً میخ ندارد و صفحه روى آن مدوّر است و بر گِرد یک میله چوبى که در وسط آن قرار دارد مى گردد، مى نشینند، کف دستها را روى صفحه مى گذارند و حمد و سوره اى مى خوانند و افکار خود را متمرکز ساخته، و بدون نیاز به مقدّمه دیگرى با یک روح تماس پیدا مى نمایند. اما این پیام ها همیشه صحیح نیست و ارواح نیز همیشه مقید به راست گفتن نیستند، و اکثر جواب ها هم کلی هستند که بر هر مطلبی قابل تطبیق است.
قال الصّادق عليه السّلام :
... رَحِمَ اللّهُ دَمْعَتَکَ، اَما اِنَّکَ مِنَ الَّذينَ يُعَدُّوَنَ مِنْ اَهْلِ الْجَزَعِ لَنا وَالَّذينَ يَفْرَحُونَ لِفَرَحِنا و يَحْزَنُونَ لِحُزْنِنا، اَما اِنّکَ سَتَرى عِنْدَ مَوْتِکَ حُضُورَ آبائى لَکَ... .
وسائل الشيعه ، ج 10، ص 397