«نُهى» (بر وزن هُما) به معناى عقل، و از مادّه «نَهى» (بر وزن سعى) به معناى بازداشتن از چيزى گرفته شده؛ و بسيارى از ارباب لغت تصريح كرده اند به اين كه اين نامگذارى به خاطر آن است كه «عقل» انسان را از كارهاى زشت و ناپسند باز مى دارد و نهى مى كند.

مقصود از امر به معروف و نهى از منکر که دو رکن بزرگ اجتماعى اسلام به شمار مى روند، همان دعوت و راهنمایى افراد به کارهاى نیک و سودمند، و بازداشتن آنان از کارهاى زشت و مبارزه با انواع انحراف هاى اجتماعى و اخلاقى است. در شیوه زندگى دسته جمعى و با وجود سرنوشت مشترک، مبارزه با فساد و دعوت مردم به کارهاى نیک، یک وظیفه خطیر اجتناب ناپذیر است. در چنین اجتماعى تمام افراد، در سود و زیان اعمال یکدیگر کاملا سهیم بوده و در نتیجه عمل یک فرد دامنگیر همه افراد شده و دود آن به چشم همه افراد جامعه می رود.