اگر زندگى این جهان را بدون جهان دیگر در نظر بگیریم بى معنى و پوچ خواهد بود؛ امّا ایمان به معاد به زندگى انسان مفهوم مى دهد و او را از «اضطراب» و «نگرانى» و «پوچى» رها مى سازد. ضمن اینکه بسیاری از انسانها با ایمان به معاد از تجاوز به حقوق دیگران و ظلم در حق آنها دست بر می دارند و به واسطه ایمان به چنین دادگاهی، موج نیرومندى از احساس مسئولیّت در برابر هر کار در اعماق روح انسان ایجاد مى شود که او را در برابر انحرافات، گمراهى ها، ظلم ها و تجاوزها کنترل مى کند.

همیشه اضطراب و نگرانى یکى از بزرگترین بلاهاى زندگى انسان ها و آرامش یکى از گمشده هاى مهم بشر بوده است. ولى قرآن، با یک جمله کوتاه و پرمغز، مطمئن ترین و نزدیک ترین راه را نشان داده، و مى گوید: «بدانید که یاد خدا آرام بخش دل هاست». عوامل نگرانى و پریشانى عبارتند از: 1ـ آینده تاریک. 2- گذشته تاریک. 3- ضعف در برابر عوامل طبیعى. 4- احساس پوچى. 5- قدر نشناسى. 6ـ سوء ظن ها و توهّم ها و خیالات پوچ. 7ـ دنیا پرستى. 8ـ وحشت از مرگ. و تمام این عوامل با یاد خدا و ایمان به او از بین می رود.