گروهى از افراد سست ايمان به حال شهيدان راه خدا تأسف مى خوردند كه مردند و به خاك سپرده شدند و دستشان از همه جا كوتاه شد! اما در اينجا قرآن به پيامبرش خطاب كرده - تا ديگران حساب خود را بكنند - كه: «هرگز گمان مبر آنها كه در راه خدا كشته شدند مردگانند؛ بلكه زنده اند و نزد پروردگارشان روزى داده مى شوند». آری آنها در جوار رحمت الهى اند و شادى در وجودشان موج مى زند و براى ديگران پيام مى دهند كه هيچ اندوهى ندارند و اگر زندگى با مرگ پايان مى گرفت اين تعبيرات درباره شهيدان نامفهوم بود و مشتى مجازگويى بود.

معاد در هر دو جنبه یعنى «روحانى» و «جسمانى» صورت مى گیرد، گرچه این جسم خاک مى شود و این خاک در زمین پراکنده خواهد شد، ولى خداوند قادر و عالم، تمام این ذرات را در رستاخیز جمع آورى کرده، و حیات جدیدى به آنها مى دهد. قرآن «معاد جسمانى» را قبول دارد؛ قرآن مى گوید: «شما در قیامت از قبرها خارج مى شوید». از این گذشته عقل مى گوید روح و بدن در عین استقلال، ارتباط و پیوند با هم دارند، با هم پرورش مى یابند و با هم تکامل پیدا مى کنند و مسلماً براى ادامه حیات جاویدان به یکدیگر نیازمندند.