اولا: معاویه براى انتخاب خلیفه بعدى خود شایستگی نداشت و فرد مورد نظر او نیز لیاقت خلافت نداشت. ضمن اینکه اگر این ایده معاویه پسندیده بود، پس چرا پیامبر(ص) هنگام نزدیک شدن وفاتش به این فکر نیفتاد؟! و آثار سوء اختلاف را از میان مردم برطرف نساخت. درثانی: انتخاب یزید کدام اختلاف را برطرف کرد؟! مگر حادثه کربلا، حرّه و قصّه کعبه در زمان او به وقوع نپیوست؟! باور شیعه به انحصار خلافت در آل على(ع) به دلیل ثابت بودن عصمت آن ها، بر اساس نصوص متواتر نبوى مى باشد.

اهل تسنّن چون از یک سو، ورود این احادیث را در منابع اصیل خود انکار نمى کنند، و از سوى دیگر عقیده شیعه را درباره «ائمّه اثنى عشر» نپذیرفته اند، در توجیه این احادیث گرفتار درد سر عجیبى شده اند، چون از سویی شمردن افرادى مانند «یزید» و اخلاف او از حکّام بنى امیّه در این زمره امکان پذیر نیست، و از سویی با توجّه به وحدت اهداف و برنامه هاى خلفاى بنى امیّه و بنى عبّاس نمی توان ضابطه ای به دست آورد تا بعضی را انتخاب کنند.