انتظار، آرمان و عقيده اي است كه در عمل و عينيت آشكار مى گردد و انسانِ منتظر پیرو دستورها و خواسته هاى امامش بوده و به پاسدارى از حوزه جغرافيايى و فرهنگى و ايدئولوژى خود و همكيشان خويش مى پردازد؛ لذا جامعه منتظر به آمادگى نظامى و دفاعى نیز فرا خوانده شده و به تهيه ابزار جنگ و قدرت از هر مقوله و با هر كيفيت، تكليف شده است.

آرامش روحى ما پيش از آنكه به ظواهر جسمى ما ارتباط داشته باشد به طرز تفكر و چگونگى ايدئولوژى و برداشت ما از جهانى كه در آن زندگى مى كنيم، مربوط است؛ این که عقیده داشته باشیم هستى ما از دو طرف به «عدم» و «خاموشى مطلق» پيوسته است و پس از مرگ همه وجود ما، محو و نابود مى گردد و یا اینکه جهان را آفريده عقل كلى بدانیم که آن را با هدف مشخصى ايجاد كرده و همواره در مسير همان هدف رهبرى مى كند.