در کتب اهل سنت روایاتی مبنی بر محبوبیت حضرت فاطمه(ع) نزد پیامبر(ص) نقل شده است. علامه مناوی می نویسد: «فاطمه محبوب ترین و گرامی ترین اولاد رسول خدا(ص) است بلکه محبوب ترین مردم نزد آن حضرت است». هم چنین امام علی(ع) به پیامبر(ص) عرض کرد: من در نظر شما محبوب ترم یا فاطمه؟ حضرت فرمود: « فاطمه در نزد من محبوب تر از تو است و تو عزیزتر از او هستی». از عایشه نیز روایت شده: «هرگاه بر پیامبر وارد می شد، آن حضرت از جای بر می خاست و به سویش می رفت و او را می بوسید و در جای خود می نشاند».
 
 

بخارى بعد از آن که حدیث سد ابواب را به سندش از عکرمه نقل می کند، در بابى دیگر تحت عنوان باب «قول النبىّ سدّوا الأبواب الاّ باب ابى بکر» به جاى کلمه «خوخه» کلمه «باب» را به کار برده است. و این تحریف، شرّاح صحیح بخارى را به اضطراب انداخته که به ناچار آن را حمل بر «نقل به معنا» کرده اند، امّا حقّ این است که این تحریف به طور حتم با غرض ورزى همراه بوده و در صدد سرپوش گذاشتن به نقص ابوبکر و رساندن فضیلت او به فضیلت امام على(ع) بوده است.

برخی در مقابله با حدیث سد ابواب، ادعا کرده اند: پیامبر(ص) امر به بسته شدن هر پنجره اى جز پنجره ابوبکر نمود. امّا: 1ـ این حدیث واحد ظنّى است و نمى تواند با خبر متواتر قطعى سد ابواب مقابله کند. 2ـ ابن ابى الحدید گفته: حدیث سدّ ابواب تنها از براى على(ع) بود که طرفداران ابوبکر آن را قلب بر ابوبکر کردند. سیوطى از خطیب بغدادى نقل کرده که این حدیث درباره ابوبکر غلط است. 3ـ در سند آن عکرمه واقع شده که از خوارج و متهم به دروغ و کفر است، و جریر بن حازم وجود دارد که او را کثیر الغلط معرفى کرده اند.

ابوحاتم رازى گفته: حارث شيعه اى اصيل، شريف و نيک مرد است. يحيى بن معين گفته: ثقه، راستگو و از خشبيه است. نسايى نيز او را موثق دانسته است. ثورى، مالک بن مغول، عبداللّه بن نمير و طايفه اى از اين طبقه، از او حديث فرا گرفته اند. ذهبي مى گويد: مردى راستگو، ولى رافضى است. احاديثى که او از زيد بن وهب، عکرمه و طايفه اى از طبقه اينها نقل کرده است هم اکنون در کتاب هاى سنن موجود است.

ذهبي اشاره کرده: نويسندگانى از سنن، احاديث سعد بن طريف نقل کرده اند و احاديث او از عکرمه، ابووائل، اصبغ بن نباته، عمران بن طلحه، عمير بن مأمون، اسرائيل، حبّان و ابومعاويه در صحيح ترمذى است.

این سه از سردمداران دشمنى با علی(ع) اند. عکرمه در دروغ گویى به حدّى رسیدکه او را کذّاب توصیف کرده و نقلِ روایت از او را حرام اعلام کردند. مقاتل را نیز کذّابى جسور دانسته اند. عروة بن زبیر نیز در جعل حدیث شهرت دارد. سرّ جعل این روایت نیز روشن است؛ عکرمه و مقاتل از خوارج بودند که جعل حدیث برای تأیید خود را جایز می دانند و اگر ثابت می شد آیه در شأن على(ع) است، عمل بزرگانشان ابطال می شد، عروة هم بغض شدید به علی(ع) داشت؛ لذا درصدد برآمدند معنای آیه تطهیر را بر عصمت همسران نبی(ص) منصرف سازند.