اسلام آمادگى نظامى را براى جلوگيرى از جنگ و نه هجوم به دیگران خواسته است؛ لذا اگر دشمنِ حمله كننده درخواست صلح كرد بايد پذيرفت. اسلام به سربازانش اجازه آغاز هيچ جنگى را نداده و در تمام جنگ‌ها گلوله اوّل را دشمن شليك كرده است. اسلام تنها در مقابل كسانى كه با مسلمانان مبارزه ‌كنند، اجازه جنگ داده و در برابر هجوم آنها بايد به اندازه‌ دفع شرّ و ظلم آنها اكتفا كرد و تقوا را حتّى در ميدان جنگ، بايد رعايت كرد.

مهمترین انگیزه تهاجم وسیع وهابیت بر ضدّ مذهب اهل بیت(ع)، ترس و وحشت آنان از گسترش فرهنگ برخاسته از قرآن و عترت در میان جوانان و دانشمندان تحصیل کرده و استقبال آنان از این مکتب نورانى مطابق با سنّت راستین محمّدى(ص) است.

در قبول دين هيچ اجبار و اکراهى نيست. در اين بين«جهاد»، مقابله با تهاجم دشمن و«جزيه»، ماليات عادلانه و سرانه اقلّيّت اهل کتاب، به دولت اسلامى جهت حفظ نظم و امنيّت آنهاست. شواهد تاريخى مثل قبطيان مصر يا اهل ذمّه شامات، نجران و ...گواهى مى دهد جزيه عنوان جريمه و فشار نداشته؛ بلکه هدف مصرفش در تأمين آسايش آنان بوده است.