حضرت موسى(ع) دادگاهى تشکیل داد و سه دستور درباره سامری و گوساله اش داد: نخست این که باید از میان مردم دور شود و با کسى تماس نگیرد. دستور و مجازات دوم سامرى این بود که: موسى(ع) کیفر او را در قیامت به او گوشزد کرد. سومین دستور این بود که: موسى(ع) به سامرى گفت: به این معبودت (گوساله) که پیوسته او را عبادت مى کردى، نگاه کن و ببین ما آن را مى سوزانیم و سپس ذرات آن را به دریا مى پاشیم، تا براى همیشه محو و نابود گردد.

انسان نخستين بار با جهان محسوس آشنا مى شود. بنابراين جاى تعجّب نيست كه بت پرستى مذهب اقوام عقب افتاده باشد. زيرا از يك سو از درون فطرتشان فرياد خداپرستى بلند است و جاذبه هاى خداشناسى آنها را به سوى خدا دعوت مى كند، و از سوى ديگر چون مقهور جهان حسّ و مادّه اند و شناخت خدايى كه مجرد از زمان و مكان و مادّه باشد براى آنها مشكل است، گام در جاده بت پرستى مى گذارند و روح تشنه خود را با خدايان خيالى به طور كاذب سيرآب مى كنند.

از عبارات تورات در فصل 32 از سفر خروج، استفاده مى شود که؛ دستور بت سازى و بت پرستى به وسيله هارون صادر گرديد و به كمك او اجرا شد؛ و او نه تنها جلوگيرى از اين عمل نکرد، بلكه خود مروج و بنيان گذار آن بود و در اين قسمت سخنى از سامرى مطلقاً در ميان نيامده. چگونه منطق و عقل قبول مى كند كه چنين نسبت شرم آورى را به هارون بدهيم در حالی كه او جانشين موسى و وزير او و رئيس كاهنان بنى اسرائيل بوده است؟