مسأله تشبیه و تجسیم از مباحث اعتقادی سلفیّه می باشد، آنان خدا را دارای صورت انسانی می دانند و منشأ این افکار احادیثی جعلی مثل: «خلق الله آدم علی صورته» و «ینزل ربنا» و... است که بدون تاویل بر ظاهر خود حمل کرده اند.
متکلمان معتزله و شیعه امامیه معتقدند: خداوند متعال در دنیا و آخرت به دیده سر ادراک نمى شود، ولى با قلب و دل و به چشم یقین رؤیت مى شود. این عالى ترین مراتب ایمان است که از آن به «عین الیقین» و شهود قلبى تعبیر مى شود. ولی وهابیان و حنبلیان به طور عموم، و تابعین مذهب اشعرى از حنفیه و مالکیّه و شافعیّه معتقدند که خداوند متعال در دنیا یا در آخرت دیده مى شود.
وهابیان اکثر مسلمانان را بخاطر روی آوردن به خدا از طریق اولیاء مشرک می دانند و فتاوای بیشماری را در این خصوص داده اند. مانند: هرکس بگوید: یا رسول الله، به فریاد من برس؛ براى خدا شریک در عبادت قرار داده زیرا علم غیب را غیر از خدا کسى دیگر نمى داند و تصرفات و اعمال اموات در دنیا با مرگ منقطع شده، خواه پیامبر باشند یا دیگران. ذبح براى غیر خدا منکرى عظیم و شرک اکبر است؛ خواه براى پیامبر باشد یا ولىّ یا بت. اقتدا به کسانى که به غیر خدا استغاثه مى کنند و از او مدد مى خواهند جایز نیست و...!
وهابی ها بسیاری از عقاید مسلمانان را شرک و حرام می دانند و بر خلاف عقائد آنها فتوا داده اند مانند: حرمت رفتن به زیارت، یا ساختن بنا یا مسجد یا نماز و دعا خواندن کنار قبور، و یا تبرّک یا صدا زدن یا کمک خواستن یا شفاعت خواستن از انبیا و اولیا بعد از مرگ آنها و حرمت قسم خوردن به غیر خدا یا قسم دادن بر خدا به حقّ نبى یا ولى یا نذر براى پیامبر یا ولى یا برپایى جشن و عزا برای انبیا و اولیا و توسل به آنها یا چراغ روشن کردن بر سر قبور یا تعمیر قبور اولیا و تزیین آن ها و... .
با مراجعه به تاریخ روشن مى شود که در موارد گوناگونى این دو فرقه شبیه یکدیگرند. مانند خوارج آراى شاذ و خلاف مشهور دارند، معتقدند مى توان دار الاسلام را در صورتى که ساکنان آن مرتکب گناه کبیره شوند، دار الحرب نامید، در سخت گیرى در دین و جمود و تحجّر در فهم آن شبیه آنانند، همچون خوارج اهل اسلام را مى کشند و بت پرستان را رها مى کنند و آیاتى را که در شأن کفار نازل گشته بر مؤمنین حمل مى کنند.
وهابیون براى پیشبرد عقاید و افکار خود از راه هاى مختلف استفاده مى کنند. مانند: مبارزه و مقابله با کتاب هاى شیعه، تحریف کتاب ها، استفاده از موسم حج و ترویج تهمت ها بر ضد شیعه.
قالَ الرّضا عليه السّلام :
يا دِعْبِلُ! اُحِبُّ اَنْ تُنْشِدَنى شِعْراً فَاِنَّ هذِهِ الا يّامَ اَيّامُ حُزْنٍ کانتْ عَلَينا اَهْلِ الْبَيْتِ عليهم السّلام .
اى دعبل ! دوست دارم که برايم شعرى بسرايى و بخوانى ، چرا که اين روزها (ايام عاشورا) روز اندوه و غمى است که بر ما خاندان رفته است .
جامع احاديث الشيعه ، ج 12، ص 567