پاسخ اجمالی:
پاسخ تفصیلی:
ظاهر تعبیر امیر المومنین (علیه السلام) در خطبه اول نهج البلاغه که مى فرماید : «مَوْجُود لا عَنْ عَدَم»؛ (او وجود دارد امّا نه به این معنا که سابقه عدم و نیستى داشته باشد)، این است که اطلاق این واژه بر ذات پاک او مانعى ندارد. ولى مسلّماً مفهوم اصلى این واژه که اسم مفعول است و معنایش این است که دیگرى او را هستى بخشیده درباره ذات او صدق نمى کند و موجود در این جا مفهوم دیگرى دارد و به معناى دارنده وجود است، همان گونه که در بعضى از شروح نهج البلاغه نیز به آن تصریح شده که موجود گاهى بر ماهیّات ممکنه که وصف وجود به خود گرفته اند، اطلاق مى شود و گاه موجود گفته مى شود و منظور خود وجود و هستى است. (1)
این تعبیر (موجود) در بعضى از روایات اصول کافى نیز آمده است. (2)، (3)
این تعبیر (موجود) در بعضى از روایات اصول کافى نیز آمده است. (2)، (3)
تا کنون هیچ نظری برای این مطلب درج نشده است.