سعد بن ابی وقاص در زمان خلافت امام على(ع)، با امام بیعت نکرد و مولا را یارى نرساند. با این حال، او به هنگام پادشاهى معاویه در حضور وى على(ع) را ستود و شایستگى هاى مولا را برشمرد. که این کار بر معاویه گران آمد و او را دشنام داد و گفت: اگر بر این همه معترفى پس چرا او را یارى نکردى؟ و او به کوتاهى اش درباره على(ع) در بیعت نکردن با ایشان و عدم همراهى وى، اعتراف کرد.

ابن قتيبه از سعد نقل مي کند: على(ع) در نيکى‏ هايمان با ما شريک بود ولى ما با او در نيکى‏ هايش شريک نبودیم و ما به نيکى مى ‏دانستيم که او سزاوارترين فرد نسبت به کار خلافت است. عامر ابن سعد ابی وقاص، از پدرش نقل می کنند: که در حضور معاويه، سه فضليت والاي علی(ع)، یعنی؛ حديث منزلت، مقام علي(ع) در جنگ خيبر و جان نبي بودن در ماجراي مباهله را برای معاویه بیان کرده است.

سعد ابی وقاص که نام اصلی او مالک ابن وهیب بن عبد مناف و کنیه وی ابو اسحاق، و مادرش حمنة دختر سفیان بن امیة است؛ از پیشگامان مسلمانان است که در هفده سالگى مسلمان شد و در جنگهای بدر، احد، خندق، حدیبیه، خیبر و فتح مکه حضور داشت. اهل سنت او را جزء ده تن از اعضای عشره مبشره می دانند. ولی در دوران خلفات عثمان به دنیا پرستی و مال اندوزی روی آورد؛ و همین باعث شد که با علی(ع) بیعت نکند. سعد در سال 55 درگذشت و مروان بن حکم بر او نماز گزارد و در مدینه دفن شد.