بسیاری از مردم مشرق در برابر غرب احساس حقارت دارند و لذا چشم امید به غرب دوخته و دروازه کشورهای خود را به روی محصولات غربی باز کرده اند. این احساس حقارت در تمام شئون اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و دینی و ... زندگی آنها دیده می شود و تا زمانی که این بیماری در بین آنها باشد هرگز به جایی نخواهند رسید.

امامان اهل بیت(ع) در تلاش براى زنده نگهداشتن یاد امام حسین(ع) از شیوه هاى گوناگونى استفاده مى کردند، از جمله: 1. برپایى مجالس سوگوارى ؛ 2. یادآورى مصایب آن حضرت در مناسبت هاى مختلف؛ 3. گریستن و گریاندن؛ 4. تشویق شاعران به مرثیه سرائی؛ 5. اهمّیّت به تربت امام حسین(ع)؛ 6. اهتمام ویژه به زیارت مرقد امام حسین(ع).

این در حالی است که بنى امیّه و بنى عبّاس با تمام توان، تلاش مى کردند تا قیام امام(ع) و یاران پاکباخته اش به دست فراموشى سپرده شود و مردم از آن سخنى نگویند و حتّى اثرى از قبر آن امام همام به جاى نماند؛ از این رو، برخى از خلفاى عبّاسى بارها به ویران کردن قبر آن حضرت اقدام کردند.

علت نام گذاری شب قدر این است که: همه مقدرات بندگان در تمام سال در آن شب تعیین مى شود. یا این شب داراى شرافت عظیمى است. یا قرآن در این شب با تمام منزلتش بر رسول والا قدر و به وسیله فرشته صاحب قدر نازل شد. یا شبى است که مقدر شده قرآن در آن نازل شود. یا کسى که آن شب را احیا بدارد صاحب قدر و مقام مى شود و یا در آن شب، آن قدر فرشتگان نازل مى شوند که عرصه زمین بر آنها تنگ مى شود؛ چون تقدیر به معنى تنگ گرفتن نیز آمده. جمع میان آنها هم ممکن است؛ اما وجه اول با روایات هماهنگ و از همه مناسب تر است.