اسلام با پرداختن به موضوع طهارت و نظافت، با تعبیرات گوناگون اهمیت آن را خاطر نشان می¬کند. جناب میرزا بهاء از یک طرف همه اشیاء را طاهر دانسته و موضوع نجاسات را نادیده می گیرد و از سوی دیگر، برای جلب نظر مردم ظاهر بین، طی حکمی در اقدس می گوید: پاهایتان را در تابستان هر روز و زمستان هر سه روز یک بار بشویید. البته شستن پاها بسیار خوب است؛ ولی این حکم را نمی توان به عنوان قانون کلی وضع کرد.
علاوه بر ايجاد انحراف در عقائد عامه مردم، آثار ناپاکي معنوي و باطني کفار، در جسم آنها نيز ظاهر است. لذا اسلام محدوديت در معاشرت با افراد آلوده و گمراه را جهت مصونيت مسلمين، با حکم«ناپاکي کفّار» بيان نموده، وليکن روابط اقتصادى با کفّار را جهت منفعت بردن طبق شرايط معيّنى اجازه داده، عدم اجتناب کفّار از نجاساتي مثل خوک، سگ، مشروب و ...تائيد ديگری بر اين حکم است.
قال الرضا عليه السلام :
«ان المحرم هو الشهر الذي کان اهل الجاهلية فيما مضي يحرمون فيه الظلم و القتال لحرمة فما عرفت هذه الامة حرمة شهرها و لا حرمة نبيها لقد قتلوا في هذا الشهر ذريته و سبوا نساءه»
امالى صدوق، ص 112