امانت و صداقت از بارزترين نشانه هاي شخصيت انسانی است. این دو صفت در کلام پيشوايان اسلام با عنوان «صدق الحديث» و «اداء الامانة» ذکر شده است. معصومین(ع) از امانت و صداقت به عنوان دو ابزار، برای شناسایی باطن اشخاص نام می برند. پيامبر(ص) می فرمایند: «كسى كه امانت را رعايت نمى كند ايمان ندارد». امام صادق(ع) می فرمايند: «خداوند هيچ پيامبرى را مبعوث نكرد، مگر اين كه راست گويى و اداء امانت جزء تعليمات او بود». اين تعابير راستى و امانت داری را به عنوان دو ركن اساسى دين معرفی می کنند.

از منظر معصومین(ع)، امانت داری و راستگویی دو اصل مهم در آموزه های دینی هستند، به فرموده امام صادق(ع): «خداوند پيامبرى را مبعوث نكرد؛ مگر اينكه راست گويى و اداى امانت، جزء برنامه هاى اصلى او بود». هم چنین پیامبر(ص) می فرماید: «نگاه به فزونى نماز، روزه و عبادات مردم نكنيد؛ بلكه به راستگويى و اداى امانت آنها نگاه كنيد»؛ زیرا اعتماد مهم ترين سرمايه جامعه اسلامى است و بر اثر خيانت و دروغ، كاخِ باشكوه اعتماد فرو ریخته و جامعه انسانى به بيابانی وحشتناك تبدیل می شود.

رسالت امامان معصوم(ع) در بسيارى از جهات هماهنگ با رسالت انبياء(ص) است؛ آنان ادامه دهنده راه پيامبرانند و به اين دليل بيشتر صفات معتبر در انبياء را دارا هستند. امامان معصوم(ع) علاوه بر علم و عصمت، صفاتي مانند «صدق گفتار»، «پايبندي به پيمان ها»، «امانت داري»، «علاقه و دلسوزى فوق العاده نسبت به مردم»، «اخلاص» و «عدم انتظار هر نوع پاداش مادى»، «نيكوكارى و احسان»، «شجاعت»، «توكل بر خدا»، «نرمش و حُسن خُلق» و «پيروزى در آزمايش هاى سخت» را دارا می باشند.