اولا: روایات داناترین بودن عمر به قرآن، مرسل و بدون سند است. ثانیا: چطور عمر داناترین مردم به قرآن بود درحالیکه فقط یادگیرى سوره بقره 12 سال طول کشید؟ ثالثا: به اعتراف علماى اهل سنت، او نسبت به برخى از کلمات قرآن جاهل بوده و یا احکامى از او صادر شده که کاملا با آیات قرآن در تعارض است از جمله: حکم به ترک نماز جُنُبی که آب براى غسل ندارد. حکم به سنگسار زنى که شش ماهه زایید. ندانستن معناى أبّ در آیه «و فاکهة و أبّا» و... رابعا: خود او بارها، دیگران، حتی زنان عجوزه را از خود داناتر دانسته.

ابن تیمیه حدیث سد ابواب را از جعلیات شیعه می داند. اما مراجعه به کتابهای اهل سنت از جمله مسند احمد، نقل این حدیث را با سندهای صحیح و حسن از جمع کثیری از اصحاب مثل زید بن ارقم و عبدالله بن عمر و ابوهریره از عمر بن الخطاب و... که به حد تواتر هم می رسند، ثابت می کند.
در مقابل این حدیث طبق گفته ابن ابی الحدید طرفداران ابوبکر حدیث دوستی پیامبر(ص) با ابوبکر و باز بودن دریچه خانه او به مسجد را ساخته اند که نشانه های جعل و کذب در آن بر اهل تحقیق پوشیده نیست.

شخصى پیش عمر آمد و گفت: من جنب شدم و آبى نیافتم، عمر گفت: نماز نخوان. در این هنگام، عمّار گفت: اى امیر مؤمنان به یاد ندارى که من و تو در جنگى بودیم، جنب شدیم و آبى نیافتیم و تو نماز نخواندى و من در خاک غلطیدم و نماز خواندم، آنگاه پیامبر(ص) فرمود: همانا تو را کافى بود دو دستت را به زمین مى زدى و سپس بر آن پُف مى کردى و آنگاه با آن صورت و دو کفّت را مسح مى کردى.