امام علي(ع) در دعای کمیل به پنج مورد از آثار زيانبار «گناهان» اشاره كرده که عبارت است از: 1. گناهانی که باعث قطع رابطه ها و پیوندها می شوند. 2. گناهانی که موجب درد و غم، رنج و گرفتاری می شوند. 3. گناهانی که نعمت را تبدیل به نقمت می کنند. 4. گناهانی که مانع استجابت دعا می شوند. 5. گناهانی که باعث نزول بلا می شوند.

مَحِيض مصدر ميمى و به معناى عادت ماهيانه است. این واژه در «معجم مقاييس اللغه»، به معنى خارج شدن آب قرمز از درختى به نام سَمُرَه است، که پس از آن، به عادت ماهيانه زنان اطلاق شده است. اما راغب در «مفردات» مي نويسد: «در اصل اين واژه، به معنى همان خون عادت است و سپس به معانى ديگر اطلاق شده است».

امام علی(ع) در بیان اوصاف و آثار و برکات باران مطلوب چنین می فرماید: «بارالها! بارانى حيات بخش، سيراب كننده و پر بركت بر ما نازل فرما. بارانى كه گياهانى پر ثمر بروياند». در واقع امام(ع) تقاضاى بارانى را مى كند كه از آثار منفی مانند سيل و ويرانی دور باشد. سپس حضرت با دعاهای خود وسعت نظرش را نشان مى دهد که؛ «بارانى ده كه سرزمين هاى دورتر از آن بهره مند شوند، و قحطى زدگان، به نعمت فراوان رسند».