امام حسین(ع) در طول مسیر کوفه و در ملاقات با آدم های مختلف همواره از حضرت یحیی و کشته شدن او یاد می کرد. حضرت یحیی به خاطر مخالفت با وقوع مفاسد اخلاقی کشته شد و سر بریده اش به عنوان هدیه برای زن ناپاکی برده شد. حضرت سیدالشهداء نیز به خاطر قیام علیه ظلم و فساد بنی امیه کشته شد و سر مبارک شان به عنوان نشانه پیروزی سپاه کوفه نزد ابن زیاد و یزید برده شد.
آیات 12 تا 15 سوره مریم، به مواهب دهگانه اى که خدا به حضرت یحیى(ع) داده بود، اشاره مى کند، مانند؛ نبوت و عقل در کودکى، محبت نسبت به بندگان، پاکى روح و جان، پاکى عمل، دوری از مخالفت با فرمان پروردگار، محبت نسبت به پدر و مادر، نداشتن تکبر و ستمگری، آلوده نشدن به گناه و مهمتر از همه اینکه مشمول رحمت و سلام خدا در سه دوران حساس زندگی یعنی تولد و مرگ و روز برانگیخته شدن در جهان دیگر بودن.
قال الصّادق عليه السّلام :
اَللّهم ... وَ ارْحَمْ تِلْکَ الاَعْيُنَ الَّتى جَرَتْ دُمُوعُها رَحْمَةً لَنا وَ ارْحَمْ تِلْکَ الْقُلُوبَ الَّتى جَزَعَتْ وَ احْتَرَقَتْ لَنا وَ ارْحَمِ الّصَرْخَةَ الّتى کانَتْ لَنا.
بحارالانوار، ج 98، ص 8