بين شيعه و سني مشهور است، انتخاب نام امام حسن و حسين(ع) به امر خدا بوده؛ ابن اثير مي نويسد: اين دو اسم در زمان ولادت حسنين، از جانب خداوند بر پيامبر(ص) وحى شد، سيوطى نقل کرده: حسن و حسين دو نام از نامهاى اهل بهشت، براي حسنين (ع) است چرا که مردم عرب پيش از ايشان، اين دو نام را بر فرزندان خويش نمى نهادند؛ اين مضمون در کتاب عبقات الانوار و در اعيان الشيعه نيز آمده است.
عمر گروهی از جمله فرزند خود را به خاطر اینکه کنیه شان ابوعیسی بود توبیخ کرد و کنیه شان را تغییر داد و توصیه می کرد مردمان به کنیه های عربی همدیگر را بخوانند و همچنین به مردم کوفه نوشت نام پیامبران را بر فرزندان خود نگذارند و حتی از عده ای از اهل مدینه که هم نام پیامبر بودند خواست نام شان را تغییر دهند.
قال الصادق (عليه السلام)
من لم يأت قبر الحسين (عليه السلام) و هو يزعم انه لنا شيعة حتى يموت فليس هو لنا شيعة و ان کان من اهل الجنة فهو من ضيفان اهل الجنة
کسى که به زيارت قبر امام حسين نرود و خيال کند که شيعه ما است و با اين حال و خيال بميرد او شيعه ما نيست واگر هم از اهل بهشت باشد از ميهمانان اهل بهشت خواهد بود.
کامل الزيارات، ص 193