جهاد یک قانون عمومى در عالم آفرینش است که همه موجودات زنده، برای رسیدن به کمال، به وسیله آن همه موانع را از سر راه خود بر مى دارند. در بدن ما در طول شبانه روز، نبرد عجیبى بین مدافعان کشور بدن و دشمنان مهاجم وجود دارد. پیامبر(ص) می فرماید: «آن کس که جهاد را ترک گوید، خدا بر اندام او لباس ذلّت مى پوشاند، و فقر و نیازمندى بر زندگى، و تاریکى بر دین او سایه شوم مى افکند...». در حقیقت جهاد، علاوه بر نبردهاى دفاعى و تهاجمى، مبارزات علمى، اقتصادى و... را نیز شامل می شود.

اسلام که از یک سلسله اعتقادات قلبى سرچشمه مى گیرد، ، ممکن نیست با قدرت نظامى بر مردم تحمیل گردد. اصولاً اسلام در سه مورد به قدرت نظامى متوسل می شود: 1- در محو آثار شرک. 2- دفاع در برابر کسانى که برای نابودى اسلام تلاش می کنند. 3- براى کسب آزادى در تبلیغ. قسمتى از جنگهای صدر اسلام جنبه دفاعى داشته و قسمتی دیگر، جهاد ابتدائى است. در اسلام هنگام فتح شهرها، پیروان مذاهب دیگر می توانستند با پرداخت مالیاتی مختصر ، در پناه اسلام آزادانه به انجام مراسم عبادى خویش بپردازند.

همان طور که در دو سوره  از قرآن مجید آمده، «زره» اولین بار توسط حضرت داوود(ع) و به تعلیم الهی ساخته شد.

طبیعت جنگ در اسلام طبیعت دفاعى است؛ ولى گاه مسائل دفاعى، جنگ تهاجمی را ضرورى مى سازد. این قانون کلى تنها یک استثناء مى تواند داشته باشد و آن، پیکار و مبارزه است براى محو بت پرستى.