حضرت علي(ع) درباره دنيا مي ‏فرمايد: «دنيا مردار است و اگر كسي خواست مردار بخورد حمله سگها را نيز بايد تحمل كند!» يا در بيان ديگر فرمودند: «من دنيا را سه طلاقه كردم كه غير قابل رجوع است». مقصود حضرت اين نيست كه خوردن، آشاميدن، اداره امور مسلمانان و ... بر اساس عدالت را سه طلاقه كرده؛ بلكه حضرت مقام‏ خواهي، حرام ‏طلبي، تعدي و امثال ذلک را سه طلاقه كرده است. در اين فرمايش، باطن دنيا چون خميري است كه از تهوع يا آب دهان افعي به دست آمده باشد! اما باطن عبادت، روح و ريحان و جنت و نعيم است.

روزى معاویه گفت: اى عدى! على را برایم توصیف کن. عدى گفت: به خدا سوگند، امیر مؤمنان(ع)، دورنگر و نیرومند بود. به عدلْ سخن مى گفت و به بزرگى حکم مى کرد. حکمت از پهلوهایش مى جوشید و علم از درونش بیرون مى ریخت با دنیا و درخشش آن، بیگانه و با شب و تنهایى اش اُنس داشت، اشک ریز و پُر اندیشه بود. چون تنها مى شد، به محاسبه خود مى پرداخت و در کارهاى قبلى خود، مى اندیشید. از لباس، کوتاه آن را دوست مى داشت و از خوراک، خشن آن را، در میان ما همانند فردى از ما بود... .

اسلام با مقرّر کردن شرط محلل در طلاق سوم، خواسته است از تکثیر طلاق و از این که طرفین طلاق را بازیچه خود قرار دهند جلوگیرى نماید؛ زیرا با تحریک عواطف و غیرت مرد، باعث می شود که او فکر طلاق را از سر بیرون کند.

صاحب کتاب العقد الفرید مى گوید: یهود سه طلاقه کردن زن را قبول ندارد، و شیعه نیز چنین است. در پاسخ به او مى گوییم: شیعه جز تسلیم در برابر قرآن کریم، راهى نمى شناسد و قرآن این مطلب را بیان می کند و از بسیارى از امامان اهل سنّت نیز همین مطلب نقل شده است؛ و اگر این فتوا سبب شباهت شیعه به یهود است پس فقها و ائمّه اهل سنّت نیز در این شباهت، با شیعه برابرند.

صاحب بن عبّاد در مدح على(ع) چنین سروده: یا أمیرالمؤمنین المرتضى***إنّ قلبی عندکم قد وقفا...؛ امیرالمؤمنین اى مرتضى! همانا قلب من نزد شما ایستاده. هر گاه مدح تازه اى براى شما مى گویم، دشمن ناصبى مى گوید: تو (صحابه) گذشتگان را فراموش کرده اى. چه کسى مانند مولاى من على زاهد است، دنیا را سه طلاقه کرد و به آن وفا نمود؟ چه کسى دعوت شد که از مرغ بریان بخورد؟ و برخى از این فضایل، ما را بس است. چه کسى نزد شما وصىّ مصطفى است؟ وصىّ مصطفى (پیامبر برگزیده) کسى است که برگزیده باشد.

خداى تعالى در سوره بقره تحقّق دو طلاق را ضرورى دانسته و حرمت را پس از تحقّق طلاق سوم قرار داده است، و این با سه طلاقه کردن در یک مجلس [به اینکه که مرد بگوید : سه بار تو را طلاق دادم یا سه بار صیغه طلاق را پشت سر هم تکرار کند]، قابل جمع نیست و پیامبر(ص) نیز از آن نهی کرده است. از ابن عباس نیز نقل شده که سه طلاقه کردن زن [در یک مجلس] در زمان پیامبر(ص) خدا و ابوبکر و دو سالِ اوّل از حکومت عمر یک طلاق محسوب مى شد، امّا عمر آن را تشریع کرد.