قرآن در سوره طور آيه 35 مى فرمايد: «آيا آنها بدون خالق آفريده شده اند، يا اينكه خود خالق خويشند؟!». بدون شك هر مخلوق و حادثی از سه حال خارج نيست: يا بدون علّت آفريده شده، يا خود، علّت وجودى خويش است، و يا وجودى ازلى و ابدى(خدا) علّت او است. از آنجا كه احتمال اوّل و دوّم با هيچ عقل و وجدانى سازگار نيست، احتمال سوّم اثبات مى گردد؛ لذا خداوند احتمال اوّل و دوّم را به صورت استفهام انكارى ذكر مى كند و اين همان استدلال معروف علّت و معلول، است.

خداوند در آیه 59 سوره آل عمران، با استدلالی کوتاه، به ادعاى فرزند خدا بودن حضرت عیسی(ع) پاسخ داده و می فرماید: مثل عیسى نزد خدا همچون مثل آدم است که او را از خاک آفرید. بر این اساس، اگر مسیح بدون پدر به دنیا آمد، آفرینش حضرت آدم(ع) شگفت انگیزتر است؛ چرا که او بدون پدر و مادر به دنیا آمد. سپس مى فرماید: در برابر اراده الهی، هر کارى سهل و آسان است؛ تنها کافى است بفرماید: «موجود باش، موجود مى شود».