ابن عماد حنبلى درباره شخصیت ایشان می نویسد: «او از فقهاى مدینه به حساب مى آمد. و به جهت شکافتن علم و شناختن اصل و نکات مخفى آن و توسعه در آن، باقر نامیده اند». هم چنین محمد بن عبدالباقى می گوید: «او ثقه، فاضل و از بزرگان اهل بيت بود». از سویی عبدالله بن عامر می گوید: «مناقب او در طول ايّام باقى است و به فضايلش خاص و عام شهادت داده اند»؛ و محمّد بن على صبّان می گوید: «او صاحب معارف و داراى دقايق و لطايف است، کراماتش ظاهر شده، و اشاراتش در سلوک بسيار است»، و... .

امام باقر(ع) نزد علما و بزرگان اهل سنت مورد احترام و تعظیم قرار داشت. محمّد بن سعد زهرى می گوید: «محمّد از طبقه سوم از تابعین مدینه، مردى عابد، عالم و ثقه بود». همچنین ابوعثمان عمرو بن بحر جاحظ مى گوید: «او سید فقهاى حجاز است، که مردم فقه را از او و فرزندش جعفر فرا گرفتند. او ملقّب به باقر است، کسى که علم را مى شکافد. و این لقبى است که رسول خدا(ص) بر او گذارده است»، و... .

بزرگان از صحابه و تابعین همگى بر عظمت و بزرگوارى و علم امام باقر(ع) اجماع و اتفاق نموده اند که از آن جمله مى توان به افراد زیر اشاره کرد: جابر بن عبداللّه، امام صادق(ع)، محمّد بن منکدر، عبدالله بن عطاء، حسن بصرى و ثورى و دیگران.