وقتي كه «صندوق عهد» به دست بت پرستان افتاد آن را به بت خانه بردند؛ اما چون گرفتاري هاي فراوان را به حساب صندوق گذاشتند آن را به وسيله دو گاو به بيرون شهر فرستادند. در اين زمان طالوت به فرماندهي بني اسرائيل انتخاب شد. فرشتگان هم آن دو گاو را به سوي شهر اشموئيل راندند. وقتي بني اسرائيل صندوق عهد را ديدند آنرا تأييدي از سوي خدا بر مأموريت طالوت دانستند.
«تابوت» در لغت به صندوق ساخته شده از چوب گفته مي شود و اختصاص به مردگان ندارد. در روايات آمده صندوق عهد، صندوقي بود كه مادر موسي، او را در آن گذاشت و به دريا افكند. وقتي آن را از آب گرفتند تا مدتها در دستگاه فرعون نگهداري مي شد و بعدها به دست بنى اسرائيل افتاد و به آن تبرك مى جستند. اين صندوق با گذاشتن الواح مقدس، زره و چيزهاي ديگر در آن توسط موسي(ع) و سپردن به وصىّ خود يوشع بن نون مقدس تر شد. بني اسرائيل آن را در جنگ ها مي بردند تا پيروز ميدان شوند؛ اما بعدها به دست دشمنان افتاد.
اخبار و روایات متعدد، این مطلب را تأیید مى کند که پیامبران الهى 124 هزار نفر بودند، البته عدد پیامبرانى که نام آنها صریحاً در قرآن آمده است فقط 26 نفر است. ولى پیامبران دیگرى نیز هستند که در قرآن اشاراتى به آنها شده، بى آن که صریحاً نام آنها بیان شود، مانند: اشموئیل، ارمیا و...
«علم» و «قدرت» دو ملاک مهم در گزينش فرمانده است. قرآن در قضیه انتخاب «طالوت» به عنوان فرمانده بنی اسرائیل توسط خداوند روی این دو خصوصیت او تاکید کرده و آنها را دلیل انتخاب شدنش می داند. اين سخن نشان می دهد كه در معيارهاى گزينش فرمانده، مهم «دانائى» و «توانائى» است. امام صادق(ع) مى فرمايند: «كسى كه بدون آگاهى كارى را انجام مى دهد، مانند كسى است كه از بيراهه سير مى كند، هر چه سريعتر برود از مقصد دورتر مى شود».
با تلاش حضرت موسی(ع)، قوم يهود از دست فرعون نجات يافت و به عظمت رسيد؛ اما به خاطر غرور از فلسطينيان شكست خورد و دچار اختلاف شد. سالها بعد، اشموئيل نبي(ع) به دادشان رسيد و «طالوت» را به پادشاهي آنان برگزيد. آنها نشانه اى خدائي بر اين انتخاب خواستند. ظاهر شدن «صندوق عهد» كه از يادگارهاى مهم انبياء بنى اسرائيل(ع) بود نشانه اين انتخاب شد. طالوت هم در راس سپاه عظيمي به جنگ جالوت رفت و پس از كشته شدن او به دست داود توانست بر دشمن غلبه كند.
«طالوت» مردى بلند قامت و تنومند و خوش اندام بود كه با پدرش زندگي مي‌كرد. وقتي گله گوسفندانش گم شد به همراه دوستش به دنبال آنها به راه افتاد. به پيشنهاد دوستش به ديدار اشموئيل نبي(ع) رفت و آن پيامبر نيز به امر خداوند وي را به پادشاهي بني‌اسرائيل انتخاب كرد و مردم نيز پس از ديدن نشانه اين انتخاب خدائي كه همان آمدن «صندوق عهد» بود به فرمانش گردن نهادند و با فرماندهي او توانستند بر دشمن بزرگشان يعني جالوت پيروز شوند.
یهود که بعد ازموسی(ع) به دلیل غرور و فساد، قدرت و نفوذ خود را به همراه صندوق عهد، از دست داده بودند. از«اشموئیل» نبی خواستند رهبرى براى آنها انتخاب کند. ایشان مردی را به آنها معرفی کرد که بسیار زیرک، دانشمند و با تدبیر بود و اعصابى محکم و نیرومند داشت و چون بلند قامت و تنومند بود«طالوت» نامیده می شد. آنها ابتدا به دلیل نداشتن نسب و ثروت، در برابر این انتصاب سخت اعتراض کردند، اما بعد از آنکه نشانه هایی مانند بازگرداندن صندوق عهد را در او دیدند او را پذیرفتند.
تابوت یا همان صندوق عهد، که از نظر معنوی و روانی برای بنی اسرائیل اهمیت فراوانی داشت، صندوقى بود که مادر موسى(ع) او را در آن گذاشت و به رود نیل افکند. موسى(ع) در واپسین روزهاى عمر خود، الواح مقدس را که احکام خدا بر آن نوشته شده بود به ضمیمه زره خود و یادگارهاى دیگرى در آن نهاد، و به وصى خویش «یوشع بن نون» سپرد.
هنگامى که بت پرستان فلسطین «صندوق عهد» را به بتخانه خود بردند، گرفتار ناراحتى هاى فراوانى شدند. لذا تصمیم گرفتند آن را از شهر خود بیرون بفرستند، و چون کسى حاضر به بیرون بردن آن نبود، ناچار آن را به دو گاو بستند و آنها را در بیابان رها ساختند، فرشتگان خدا مأموریت یافتند، این دو حیوان را به سوى شهر «اشموئیل» برانند. هنگامى که بنى اسرائیل «صندوق عهد» را در میان خود دیدند، آن را به عنوان آیت و نشانه اى از طرف خداوند بر مأموریت «طالوت» تلقى کردند.
قالَ رَسُولُ اللّهِ صلّى اللّه عليه و آله :
من عانده (الحسين) ، حرم الله عليه رايحة الجنة.
کسى که با او (حسين ) عناد ورزد، خداوند رايحه بهشت را بر او حرام گرداند.
بحار الانوار 35/405