در کتب  تاریخی نوشته اند: عثمان پس از رسیدن به حکومت، از لباس های فاخر و خوراکی های لذیذ استفاده می کرد، او طلا و زیورآلات خزانه مسلمین را در بین زنان و دخترانش تقسیم می کرد. روزى که عثمان کشته شد، در خزانه او سى میلیون و پانصد هزار درهم و صد و پنجاه هزار دینار بود، او در ربذه هزار شتر داشت و زمین های او در برادیس، خیبر و وادى القرى، دویست هزار دینار ارزش داشت.

با امضاى اين پيمان در حقيقت زمينه فراهم شد كه آن حضرت دشمنان بزرگ و كوچك ديگرى كه ممكن بود گهگاه توطئه كنند يا مزاحم مسلمانان شوند را از ميان بردارد و يا آنان را تسليم سازد؛ لذا به محض بازگشت از حديبيه نيروها را براى ضربه زدن به اين دشمنان آماده کرد.

اصحاب حجر قومی بودند که در سرزمینى به نام «حِجر»، زندگى می کردند و براى خود خانه هاى امن و امانى در دل کوهها مى تراشیدند. پیامبر بزرگشان «صالح» براى هدایت آنها مبعوث شد، ولی آن ها آیات خداوند را تکذیب کردند و عذاب الهی به صورت صدای صاعقه ای مرگبار آن ها را نابود کرد. بعضى از مفسران و مورخان  معتقدند: حجر شهرى بوده در مسیر کاروان مدینه و شام در یک منزلى «وادى القرى» و در جنوب «تیمه»  که امروز تقریباً اثرى از آن نیست.