آيات قرآن مشتمل بر تهديدات مختلفی نسبت به منكران رستاخيز و معاد است. در يكجا تعبير به «ضَلال بَعيد» مي فرمايد يعني آنها در گمراهي عميقي هستند و در سوره «اعراف» تهدید می کند: «كساني كه آيات ما را تكذيب كردند اعمالشان نابود مى شود» و در آيه ديگر می گوید: «براى آنها كه به قيامت ايمان نمى آورند عذاب دردناكى آماده شده است». در سوره ديگر مي فرمايد: «ما امروز شما را فراموش مى كنيم همان گونه كه شما ديدار امروز را فراموش كرديد» و در جاي ديگر منكران معاد را به خلود در آتش و جاودانگى عذاب تهديد مى كند.

تاریخ آزمایشگاه بزرگ مسائل زندگی انسان ها و اثبات یا رد بسیاری از واقعیات است. در اینجا رمز شکست و پیروزی اقوام، واکنش ها و روحیات آنها، دلایل پیشرفت و سقوط تمدن ها و نحوه عملکردشان آزموده می شود و از آنجا که با واقعیات تجربی و آثار به جا مانده از گذشتگان سر و کار دارد، به عنوان شاخه ای از علوم تجربی قابلیت اقناع بسیاری از منکران لجوج مفاهیم نظری را دارد. قرآن نیز به همین دلیل بشر را به مطالعه آثار پیشینیان فرا می خواند.

در این سوره، صفات و اعمال منکران قیامت در پنج مرحله بیان شده، که آنها به خاطر تکذیب این روز بزرگ، چگونه از«انفاق» در راه خدا و کمک به «یتیمان» و«مسکینان» سر باز مى زنند و چگونه در مورد «نماز» مسامحه کار و ریاکارند و از کمک به «نیازمندان» روى می گردانند.

بعضی می گویند: با وجود قرآن نیاز به احادیث نداریم، مخصوصا که در میان آن ها احادیث ضعیف و جعلی هم وجود دارد. با توجه به چند نکته جواب این مسأله روشن می شود: 1- منکران سنت و حدیث صحیح، در واقع منکر قرآن محسوب مى شوند. زیرا قرآن فرمان پیامبر را همچون فرمان خدا واجب الاطاعه می داند. 2- قرآن کلیات را بیان نموده و سنت، جزئیات را و لذا قرآن بدون سنّت، غیر قابل عمل و اجرا می شود. 3- درست است که دست جاعلان به سوى احادیث اسلامى دراز شده، اما با کمک علم رجال و درایه، حدیث صحیح از غیر صحیح مشخص می شود.

منکران ازدواج موقّت از اهل سنت، به نوعى ازدواج، با عنوان «ازدواج مسیار» تن داده اند؛ اما نام آن را ازدواج موقّت نمى گذارند، ولى در عمل هیچ تفاوتى با ازدواج موقّت ندارد. به این ترتیب که اجازه مى دهند فرد نیازمند به ازدواج، با زنى ازدواج دائم کند در حالى که قصد دارد بعد از مدّت کوتاهى او را طلاق دهد و با او شرط مى کند که نه حقّ نفقه داشته باشد و نه شب خوابى و نه ارث! با این تفاوت که در این جا با طلاق از هم جدا مى شوند و در ازدواج موقّت با بخشیدن باقیمانده مدّت یا سرآمدن مدّت.

می گویند: رجعت ظالمان با آیه 95 سوره انبیاء قابل جمع نیست؛ امّا این آیه مخصوص ظالمانى است که در این دنیا به کیفر ظلمشان هلاک شده اند. اما ستمگرانى که بدون مؤاخذه از دنیا رفته اند، برمى گردند تا کیفر عملشان را ببینند. همچنین گفته شده: ظاهر آیه 99 و 100 سوره مؤمنون، آن است که پس از مرگ، بازگشتى به دنیا نیست؛ در حالی که آیه از یک قانون کلى حکایت مى کند که قابل استثنا در برخى موارد است و دلیل آن زنده شدن بعضى از مردگان در امت هاى پیشین است. و شبهاتی امثال اینها.

قرآن در چند سوره همه منکران را تشویق و تحریک به مقابله به مثل نموده است، از جمله: 1- سوره اسراء آیه 88. 2- سوره هود  آیات 13 و 14. 3- سوره یونس  آیه 38. 4- سوره بقره آیه 23. در سوره 88 اسراء  آمده است: «بگو اگر تمام جن و انس اجتماع کنند تا کتابى همانند قرآن بیاورند، نمى توانند، اگر چه نهایت همفکرى و همکارى را به خرج دهند».

آیات اول سوره معارج، از عذاب سریع کسى سخن مى گوید که بعضى از گفته هاى پیامبر(ص) را انکار کرد؛ در ادامه خصوصیات قیامت و مقدمات آن و حالات کفار در آن روز آمده؛ سپس صفات انسان هاى نیک و بد بیان شده؛ و در پایان انذارهائى نسبت به مشرکان و منکران مطرح شده است.

طبق آیه 165 سوره نساء یکى از اهداف بعثت پیامبران اتمام حجّت بر مردم لجوج و خودخواه است که قبول دعوت انبیاء را مخالف منافع خویش مى بینند و چنانچه بعثتى صورت نگیرد، ممکن است هزارگونه ادّعا کنند که اگر پیامبران الهى آمده بودند ما با آغوش باز از آنها استقبال مى کردیم «لَوْلاَ اَرْسَلْتَ اِلَیْنَا رَسُولاً فَنَتَّبِعَ آیَاتِکَ». این اتمام حجّت اوّلا عدل الهى را روشن مى سازد و ثانیاً زبان دورغگویان پر مدّعا را قطع مى کند.

منکران اعجاز با تمسک به بعضی از آیات، در صدد نفی معجزه از انبیاء و مخصوصا پیامبر(ص) هستند؛ اما هیچ یک از این آیات، معجزات را به طور مطلق نفى نمى کند و دلالتی بر نفی معجزات سایر انبیاء ندارد و اعجاز قرآن را نیز نفى نمى کند. بلکه هدف آن، نفى معجزات اقتراحى بوده و نفی این تصور که پیامبران هر معجزه ای که  بخواهند انجام مى دهند. ضمن اینکه قرآن معجزات فراوانى براى انبیاء سلف بیان کرده است؛ و پیامبر(ص) نمى توانسته ادعای نبوت نموده و معجزات پیامبران گذشته را ذکر کند ولی خودش اعجاز نداشته باشد.